Σε μια χρονική στιγμή μεταιχμιακή για τη χώρα, που το διακύβευμα το ορίζει μια πρωτόγνωρη πανδημία και η ανταπόκριση της Πολιτείας στις νέες ανάγκες και προτεραιότητες της κοινωνίας, ο χώρος του Κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας μοιάζει να είναι απασχολημένος με τον εαυτό του και το υπαρξιακό του κενό.
Όσο και αν στο Κίνημα Αλλαγής γίνεται προσπάθεια να κρατηθούν χαμηλοί οι τόνοι μιας συζήτησης αλλαγής ηγεσίας του χώρου – που έτσι κι αλλιώς θα άνοιγε – το πεδίο των επερχόμενων εσωκομματικών εκλογών μεταβλήθηκε σε κύριο προορισμό, κι αυτό δεν κρύβεται. Καθορίζει και μολύνει τον πολιτικό μας λόγο, την κάθε μας πρόταση, την κάθε μας θέση.
Το σκηνικό εσωτερικών ανταγωνισμών στο χώρο μας, έχει γίνει το κυρίαρχο ζήτημα για το οποίο ΜΜΕ, πολιτικοί αντίπαλοι και κοινωνία ασχολούνται μαζί μας.
Κάπως έτσι, κάθε προσπάθεια ανάδειξης κρίσιμων ζητημάτων για τη διακυβέρνηση της χώρας, για τη δύσκολη καθημερινότητα που καλείται το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας να διαχειριστεί και να βρει λύσεις, κάθε πρόταση μας, θαμπώνει και στην καλύτερη περίπτωση για τη χώρα, αρπάζεται αθόρυβα και αξιοποιείται από την κυβέρνηση μιας παράταξης που παραδοσιακά πάσχει από δεξαμενή ιδεών, αλλά στον παρόντα χρόνο, δείχνει την ευελιξία να ξεπερνά τα ιδεολογικά της στεγανά.
Περισσότερα…