Κάπου ανάμεσα στο Σχολείο της ισοπέδωσης και στο σχολείο τιμωρό – εκδικητή των ανυπάκουων, υπάρχει το Σύγχρονο Σχολείο. Αυτό που είναι αυτονόητο για τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη και ζητούμενο για την Ελλάδα: το δημόσιο σχολείο της διαρκούς γνώσης. Το σχολείο που οι μαθητές του χαίρονται εκτός από τη συναναστροφή με φίλους στα διαλείμματα, τη διαδικασία μάθησης, ανταλλαγής εμπειριών, κοινής προσπάθειας, συμμετοχής. Ανάμεσα στο σχολείο που «χτίζει» αυταπατημένους επαγγελματίες επαναστάτες με ή άνευ αιτίας και στο σχολείο της «κοσμιοτάτης διαγωγής» που εκδικείται τους απείθαρχους αμφισβητίες της με το στίγμα της διαγωγής, υπάρχει το Σχολείο της Συνεργασίας και του κοινού Σκοπού: Να κάνει τον κάθε έναν ξεχωριστό μαθητή να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό του.