Είναι λυπηρό ένας τόπος να βγαίνει από την αφάνεια και να γίνεται πρώτη είδηση στα ΜΜΕ για τους αριθμούς κρουσμάτων και απώλειας ανθρώπινων ζωών από μια πανδημία που βρήκε την πολιτεία αθωράκιστη, εφησυχασμένη μετά από ένα καλοκαίρι αφελούς χαλαρότητας. Το τίμημα της εθνικής απρονοησίας μπροστά στο δεύτερο -αναμενόμενο από πέρσι- κύμα της πανδημίας, η Δράμα είναι από τους Νομούς της χώρας που πλήρωσε με το πιο σκληρό νόμισμα.
Δεν ήμασταν από τους τυχερούς που μπορούμε να πούμε ότι τουλάχιστον γλιτώσαμε από τις χειρότερες επιπτώσεις του φονικού ιού.
Δεν είμαστε από αυτούς που έχουν την πολυτέλεια να κλαίμε για τις δουλειές που χάνονται, για την οικονομία που στενάζει. Για τις τεράστιες δυσκολίες των επιχειρήσεων μαρμάρου, των μεγάλων οινοπαραγωγικών μονάδων, των επιχειρήσεων του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα και όλων των επιχειρηματιών που παλεύουν να σταθούν όρθιοι και να στηρίξουν τον τόπο μας. Με αυτό που έγινε στη Δράμα μέσα στο δεύτερο κύμα πανδημίας και την ανετοιμότητα της πολιτείας να αντιμετωπίσει τα αυξημένα κρούσματα, δεν τολμάμε να πούμε ούτε αυτό που ακούγεται στα μεγάλα αστικά κέντρα . Ένα «πάλι καλά θα προχωρήσουμε».