Επίκαιρη Ερώτηση προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Στ. Κοντονή κατέθεσε η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής Δράμας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η Επίκαιρη Ερώτηση αφορά στη στελέχωση, μέσω Προκήρυξης του ΑΣΕΠ, των Φυλακών της Δράμας και των διφορούμενων και αντικρουόμενων απαντήσεων που έχει δώσει ο αρμόδιος Υπουργός Δικαιοσύνης σχετικά με το θέμα.
“Πρώτα απ’ όλα να πω και εγώ με τη σειρά μου ως Βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ότι είναι πολύ μεγάλη χαρά και τιμή να έχουμε σήμερα εκπροσώπους από το χώρο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, από τις γυναικείες οργανώσεις σε μια κύρωση που είναι κύρωση σταθμός σε ότι αφορά τις προσπάθειες, τις πρωτοβουλίες και τους αγώνες που έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Θα σας έλεγα ότι στη σημερινή διαδικασία ήρθαμε να ακούσουμε, να προβληματιστούμε και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε ένα νομοθέτημα που όντως είναι εξαιρετικά σοβαρό, πιάνει πάρα πολλά θέματα, όμως, βάζει και ερωτηματικά για το πόσο στην πράξη θα μπορέσει να λειτουργήσει, να δώσει λύσεις, να αλλάξει την καθημερινότητα της ζωής των ανθρώπων που και η ανεργία, και η ανέχεια, και τα πολύ μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, έχουν ανατρέψει τις ζωές τους.
Επομένως, πέρα από τα πολύ ωραία και χρήσιμα που λέει η Συνθήκη, θα ήθελα να ρωτήσω, αλλά βλέπω ότι όσες είσαστε εδώ συγχωρήστε με, δεν θα αναφερθώ σε μια-μια οργάνωση, αλλά όσες νομίζουν ότι μπορούν να απαντήσουν στα ερωτήματα, ο Πρόεδρος θα σας δώσει τη δυνατότητα να απαντήσετε σε αυτό θα σας θέσω.
Σε ό,τι αφορά τα θύματα. Έχουμε εικόνα πόσες γυναίκες δηλώνουν ότι είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας; Πόσες από αυτές προχωρούν σε μηνύσεις; Και όταν καταθέτουν μήνυση, πόσες επιστρέφουν ξανά στο σπίτι τους γιατί δεν υπάρχουν δημόσιες δομές για να τις φιλοξενήσουν; Σήμερα στις δημόσιες δομές, ξέρουμε τι ποσοστό γυναικών φιλοξενούνται; Για πόσο διάστημα; Με τι επιλογές μετά; Κι όταν οι εισαγγελείς είναι φορτωμένοι με τόσο φόρτο, η όποια μήνυση κατατίθεται και υποβάλλεται από τις κακοποιημένες γυναίκες και θα εξεταστεί οπότε, δεν θα τις εξαναγκάσει μετά να επιστρέψουν στο σπίτι; Και τότε, τι;
Σε ό,τι αφορά τους θύτες που είναι πάρα πολύ καλό που υπάρχουν τα προγράμματα για να μπορέσουν να το παρακολουθήσουν, να ξεπεράσουν εθισμούς κ.λπ.. Πόσοι παρακολουθούν αυτές τις συνεδρίες; Πόσοι σταματούν τις συνεδρίες; Πόσοι ολοκληρώνουν από τα προγράμματα; Υπάρχει η παρακολούθηση μετά για να μην «ξανακυλήσουν» στα προβλήματα που μπορεί να έχουν και είναι είτε αλκοολισμός, είτε βίαιη συμπεριφορά; Όλα αυτά τα ρωτώ, γιατί προσπαθώ να δω ποια είναι η εικόνα της αποτελεσματικότητας της υπάρχουσας νομοθεσίας μέχρι σήμερα.
Θα ήθελα, επειδή είναι εδώ και η Γενική Γραμματέας, να ρωτήσω, υπάρχει κάποιο νομοθέτημα που έχει εισηγηθεί μέχρι σήμερα η κυβέρνησή σας για να βελτιώσει την καθημερινότητα της ζωής των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας; Γιατί τρεισήμισι χρόνια ο Υπουργός μας τα είπε πάρα πολύ ωραία, αλλά εγώ, ως μέλος αυτού του Κοινοβουλίου, δεν έχω δει κάποιο νομοθέτημα να έρχεται για να βελτιώσει την ζωή των γυναικών που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Θα ήθελα ακόμα να σας ρωτήσω: Τι χώρους φιλοξενίας έχουμε σε δημόσιους τομείς που μπορούν να βοηθήσουν γυναίκες και παιδιά; Και εάν δεν μπορεί ο δημόσιος τομέας, σκέφτεται η κυβέρνηση μήπως τη δυνατότητα να απευθυνθεί και στον ιδιωτικό τομέα;
Και κάτι ακόμα, για να κλείνω σιγά σιγά, επειδή όμως δεν υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι, ίσως έχει νόημα να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Πώς μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στην πράξη και πόσο υλοποιήσιμα είναι όλα αυτά που η Σύμβαση θέτει- το ξαναλέω- σε μια εποχή κρίσης με ανεργία στην οικογένεια; Συνήθως τα θύματα, είναι άμεσα εξαρτώμενα από τον θύτη τους και αναγκάζονται, εκ των πραγμάτων, ακόμη και εάν κάνουν τη γενναία κίνηση να καταθέσουν μήνυση, να επιστρέψουν μετά στην οικογενειακή εστία και δεν ξέρω, όταν επιστρέφει κανείς μετά από μια τέτοια ενέργεια αν υπάρχει η δυνατότητα να παραμείνει. Έχω την αίσθηση, ότι μάλλον ζει σε καθεστώς τρόμου. Τα θύματα, λοιπόν, συνήθως δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε ψυχολογικής ούτε οικονομικής δυνατότητας για να φύγουν. Πώς διασφαλίζεται στην πράξη η στήριξη ότι θα υπάρχει δηλαδή, σωματική και ψυχική ακεραιότητα αυτών των ανθρώπων.
Επιτρέψτε μου, δυστυχώς στο νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, υπάρχουν άλλα δύο τμήματα. Ένα Μέρος 2ο, άσχετο με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και ένα Μέρος 3ο, λοιπές διατάξεις. Σεβόμενη ότι σήμερα είναι εδώ μόνο οι γυναικείες οργανώσεις, δεν θα μπω, κύριε Πρόεδρε, στο κομμάτι των ερωτήσεων που θέλω να κάνω για το Μέρος 2ο και το Μέρος 3ο όμως, κλείνοντας θέλω να καταθέσω μια πρόταση. Δεν ξέρω αν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να το κάνω ή εάν θέλετε να το κάνουμε σε μια άλλη Συνεδρίαση. ……………………………… Ωραία, το κρατάω λοιπόν, σεβόμενη ότι εδώ ήρθαμε για να ακούσουμε και όχι να κυλήσουν προς το σφάλμα του κυρίου Υπουργού να δώσουμε μια παράσταση κομματικής νομιμοφροσύνης για το τι καλά τα έχουμε κάνει. Ευχαριστώ”.
Δείτε στο σχετικό βίντεο εδώ: