«Επανέρχομαι στο άρθρο 30 παρ. 3 που τόσο σας θύμωσε η παρατήρησή μου και η απορία μου στην περασμένη συνεδρίαση. Παίρνω το παράδειγμα ενός Κούρδου που μπήκε παράνομα στη χώρα καταδικάζεται για παράνομη είσοδο σε 3μηνη φυλάκιση και χρηματική ποινή. Μη μπορώντας να εξαγοράσει την ποινή του μένει κρατούμενος ναι ή όχι; Κατά του Κούρδου εκκρεμεί αίτημα έκδοσης της Τουρκίας. Η διάταξη που ψηφίζουμε καταλαμβάνει αυτή την περίπτωση ναι ή όχι;», με αυτό το ερώτημα προς τον αρμόδιο Υπουργό κ. Κοντονή, ξεκίνησε την τοποθέτησή της η βουλευτής Χαρά Κεφαλίδου.

Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας της:

«Κύριοι της Κυβέρνησης, ξέρετε ότι είστε οι μόνοι εδώ μέσα, που διατηρείτε μια ψευδαίσθηση κανονικότητας. Σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ρευστότητας, ανησυχίας, με όλα τα εθνικά μας ζητήματα ανοιχτά, τους γείτονες μας να μας θυμίζουν ανερυθρίαστα ότι ‘ο βυθός του Αιγαίου είναι γεμάτος με τα σώματα των παππούδων μας’ και το εσωτερικό της χώρας να ζει σε εναλλασσόμενους ρυθμούς φόβου, διχασμού, σκανδάλων, σκευωριών, φωτογραφικών προκηρύξεων θέσεων Γενικών Γραμματέων με ονοματεπώνυμο,

εσείς οι αμετανόητοι θιασώτες μιας ημι-μόνιμης κατάστασης αναταραχής, θεωρείτε ότι έτσι καταφέρνετε να πείσετε ότι παράγετε έργο ωφέλιμο για τη χώρα και ταυτόχρονα ταΐζετε πολιτικό σανό αριστεροσύνης τους πάλαι ποτέ οπαδούς σας. Κάπως έτσι, μπορεί κανείς να περιγράψει με λίγα λόγια τον στρατηγικό σας σχεδιασμό.

Που και που, ρίχνετε στην πολιτική αρένα και κανένα σχέδιο νόμου με έντονο κοινωνικό πρόσημο ως βιτρίνα, όπως αυτό που συζητάμε σήμερα για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, για να διατηρείτε και το τάχα αριστερό σας προφίλ με τις έντονες κοινωνικές ευαισθησίες. Αλλά ακόμα κι εκεί δεν κρατιέστε. Σας προδίδει ο εαυτός σας και τσουβαλιάζετε αθόρυβα ένα σωρό άσχετες διατάξεις, βολέματα και εξοφλήσεις υποσχέσεων, επιλεκτικά, σε ομάδες που ελπίζετε είτε να πάρετε με το μέρος σας είτε να κατευνάσετε. Έτσι κι εδώ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτή την «ωραία» ατμόσφαιρα συζητάμε σήμερα για τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και όλα τα υπόλοιπα.

Κύριε υπουργέ,
Είναι κρίμα να λεκιάζετε κάθε πρωτοβουλία με το στίγμα της απαράδεκτης νομοθέτησης που όσο κι αν προσπαθείτε να επιβάλετε ως συνήθεια σε αυτό το κοινοβούλιο, φέρνοντας άσχετες διατάξεις μέσα σε κάθε σχέδιο νόμου -με ιδιαίτερη προτίμηση στις κυρώσεις- προκειμένου να περάσετε αυτά που θέλετε λάθρα, θα υπάρχουν οι φωνές που θα το εντοπίζουν και θα το καταγγέλλουν.

Η φτηνή δικαιολογία του “κι εσείς τα ίδια κάνατε” ούτε σας αθωώνει, ούτε θα σας γλυτώνει από την απώλεια ψήφων στις προσεχείς εκλογές. Τότε, και δεν είναι μακριά, θα δείτε τον χάρτινο πύργο του ηθικού σας πλεονεκτήματος να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη.

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης επικυρώνεται με χρονοκαθυστέρηση σήμερα με το παρόν σχέδιο νόμου. Με ευθύνη όλων άργησε πολύ, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Δεν είναι ούτε η ώρα ούτε το θέμα για να εξαντλήσουμε εκεί τις αντιπαραθέσεις μας.

Το τεράστιο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας απασχολεί εδώ και χρόνια την ελληνική πολιτεία. Οι προσπάθειες αντιμετώπισης δεν είναι τωρινές. Έχουν ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Τα αποτελέσματα των επεμβάσεων της πολιτείας στο θέμα μπορεί να μην είναι επαρκή, παρόλα αυτά έχουν γίνει τεράστια βήματα κυρίως αλλάζοντας τη νοοτροπία της ίδιας της κοινωνίας και των συμπεριφορών της.

Νομοθετικό οπλοστάσιο υπάρχει (Ν.3226/2004, Ν.3500/2006, Ν.3769/2009, Ν.3896/2010, Ν.4055/2012). Η βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο συνεχιζόμενο, οξύ και απαράδεκτο. Είναι διάχυτο σε κάθε κοινωνία, έχει χίλιες εκφάνσεις σε κάθε πολιτικό, οικονομικό σύστημα. Δεν γνωρίζει διαχωριστικές γραμμές πλούτου, φυλής ή πολιτισμού. Θύματα και θύτες βρίσκονται παντού. Ακόμη κι εκεί που δεν πάει ο νους μας, σε ανθρώπους υπεράνω κάθε υποψίας.
Αυτά είναι τα θλιβερά συμπεράσματα που προέκυψαν από την ακρόαση των φορέων. Είναι εμπαιγμός να μην αφιερώνουμε τη σημερινή συζήτηση αποκλειστικά στην ανάδειξη του προβλήματος και τρόπους αντιμετώπισής του από την πολιτεία. Στην προσπάθειά σας να περάσετε αθόρυβα τις λοιπές διατάξεις, και τις τροπολογίες, τελικά “θυσιάζετε” το ίδιο το κεντρικό ζήτημα.

Ας γυρίσουμε όμως στο κεντρικό θέμα. Πόσο υλοποιήσιμα και πόσο αποτελεσματικά μπορεί να είναι όσα προβλέπει η Σύμβαση;

Τα στατιστικά στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι αποκαρδιωτικά. Τα θύματα, άμεσα εξαρτώμενα από το θύτη τους αναγκάζονται, ακόμη και αν κάνουν την παράτολμη κίνηση να καταθέσουν μήνυση, να επιστρέψουν στην οικογενειακή εστία. Εθίζονται στον τρόμο. Δεν έχουν ούτε ψυχολογική, ούτε οικονομική δυνατότητα για να φύγουν.
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Αρκούν οι προβλέψεις του σχεδίου νόμου για να διασφαλίσουν στην πράξη τη στήριξη αυτών των ανθρώπων;

Μόνο για τις γυναίκες έχουν καταγραφεί 4.000 περιστατικά ετησίως που επισκέπτονται Συμβουλευτικά Κέντρα. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να είναι αποφασισμένες να χωρίσουν. Εγκλωβισμένα θύματα στον ιστό της ανέχειας δεν αποφασίζουν να φύγουν, γιατί ξέρουν, ότι μετά από τρεις- έξη μήνες φιλοξενίας σε καταφύγια θα βρεθούν στο δρόμο, άπορες.
Η νομοθετική πρωτοβουλία εναρμόνισης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ολοκληρωμένη. Ο Ποινικός μας Κώδικας χρειάζεται βελτιώσεις και κατάργηση αναχρονιστικών διατάξεων. Παρόλα αυτά είναι ίσως το πρώτο ολοκληρωμένο δεσμευτικό κείμενο.

Μέχρι τώρα η επίσημη πολιτεία έκανε πως δεν έβλεπε και απείχε από την αντιμετώπιση απαράδεκτων συμπεριφορών. Από σήμερα προβλέπεται οριοθετημένο νομικό πλαίσιο για την πρόληψη της βίας, την προστασία των θυμάτων, την παύση της ατιμωρησίας. Δημιουργείται Παρατηρητήριο η GREVIO, μια διεθνής ομάδα εμπειρογνωμόνων που θα παρακολουθεί την εφαρμογή της Σύμβασης σε εθνικό επίπεδο.

Χαρακτηριστικό της Σύμβασης Κωνσταντινούπολης είναι ότι σε μεγάλο βαθμό ρίχνει το βάρος της στην ΠΡΟΛΗΨΗ. Με τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής κατάρτισης επαγγελματιών που να ασχολούνται με τα θύματα βίας και με την υλοποίηση θεραπευτικών προγραμμάτων για τους δράστες.

Αξίζει να αναφερθούμε ξεχωριστά στο άρθρο 34. Έχουμε τη δημιουργία ενός νέου αδικήματος και ποινικοποιείται για πρώτη φορά η επίμονη συμπεριφορά καταδίωξης, ως σεξουαλική παρενόχληση, η γνωστή ως Stalking.

Σημαντική και η κατάργηση της απάνθρωπης και αναχρονιστικής διάταξης 339 του Ποινικού Κώδικα για την παύση της ποινικής δίωξης δράστη αποπλάνησης ανηλίκου κάτω των 15 ετών, εάν τελεστεί γάμος με το θύμα. Ξέρετε πόσα παιδιά με αυτήν την αλλαγή μπορούν να κερδίσουν το μέλλον τους;

Παρόλα αυτά υπάρχουν σοβαρά ελλείμματα κυρίως ως προς την υλοποίηση των προβλέψεων του νομοσχεδίου και των αλλαγών που θα επιφέρουν στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Στα ελλείμματα του παρόντος σχεδίου νόμου πρέπει να προσθέσουμε αυτό που διαπιστώνουν όλοι όσοι δουλεύουν με τους θήτες:

• Είναι ελάχιστοι αυτοί, που φτάνουν στο σημείο, να θέλουν, να κάνουν αλλαγή στη συμπεριφορά τους
• Οι εισαγγελείς αυτή τη στιγμή δεν μπορούν, να κάνουν εκείνοι τη διαμεσολάβηση, που χρειάζεται ώστε να παραπέμπονται οι θύτες σε δομές και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι
• χρειάζονται περισσότερες δομές για θύτες
• πιο υπεύθυνη μεταχείριση από την πολιτεία και, φυσικά,
• πιο αποτελεσματική συνεργασία με την αστυνομία.

Πέρα από την όποια ακαδημαϊκή συζήτηση η υλοποίηση μιας τέτοιας σύμβασης, δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο θέμα. Παραμένει ζητούμενο και μακροχρόνιο αίτημα της κοινωνίας και της επιστημονικής κοινότητας.
Έχουμε καταθέσει βελτιωτικές προτάσεις θα επιμείνω:

• Άρθρο 3: Απαιτείται ενίσχυση κι αναβάθμιση του θεσμού της ποινικής διαμεσολάβησης για τις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας. Δε θα πρέπει, να αφεθεί σε μια προσχηματική επιλογή, απλώς και μόνο για να αποφύγει κανείς τις ποινικές ευθύνες, να αρχειοθετείται μετά η υπόθεση. Αυτό γίνεται σήμερα. Πρέπει, να υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός εποπτείας και παρακολούθησης του εάν συμμορφώνεται ή όχι ο θύτης με τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης

• Άρθρο 5 παρ.2: Είναι γνωστό όσοι από τους θύτες παρακολουθούν συμβουλευτικό πρόγραμμα, μπορεί, να πάρουν αναστολή δίωξης. Οι περισσότεροι αποδέχονται τη συμμετοχή τους σε αυτά τα προγράμματα για να γλιτώσουν τη δίωξη. Στην πορεία, σταματούν την παρακολούθηση και συνεχίζουν, να βιαιοπραγούν.

Προτείναμε, λοιπόν, να εισαχθεί στο νόμο διάταξη που θα ορίζει ότι: “για τα αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας εφόσον ο δράστης καταδικαστεί τελεσίδικα σε ποινή φυλάκισης δύο ετών και άνω αυτή ούτε αναστέλλεται ούτε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή.”

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Παρά το μεγάλο βήμα, που κάνει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν αρκεί για την εξάλειψη του φαινομένου. Το κλειδί βρίσκεται στην επιμόρφωση, στην παιδεία από το σχολείο, από το Δημοτικό μέχρι και το Πανεπιστήμιο. Έχουμε, πολύ μακρύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να αποκτήσει η γυναίκα, πλήρη ισότητα σε ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα. Οι μετακινήσεις πληθυσμών με διαφορετικές κουλτούρες, συχνά με διακρίσεις σε βάρος των γυναικών ανήκουστες για τον δυτικό κόσμο, μας φέρνουν πιο κοντά στο πρόβλημα και μας καλούν να πάρουμε μέτρα που θα ισχύουν για όλους όσους ζουν ή διαμένουν έστω και προσωρινά στη χώρα μας. Αλλά και πέρα από αυτό, ας μην λησμονούμε ότι και η Ευρωπαία γυναίκα εξακολουθεί να υφίσταται απαράδεκτες διακρίσεις κυρίως στο χώρο της εργασίας αλλά και στον κοινωνικό της περίγυρο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πόσο αποτελεσματική θα είναι η σημερινή νομοθετική ρύθμιση θα το δούμε στην πορεία εφαρμογής. Σε ένα τόσο κρίσιμο κοινωνικό φαινόμενο που και μόνο το ότι έχουμε ακόμη σοβαρούς λόγους να το συζητάμε, μας κάνει να ντρεπόμαστε, -είναι χρήσιμες οι νομοθετικές ρυθμίσεις- αλλά δεν φτάνουν.

Θα μπορούμε να πούμε ότι είναι αποτελεσματικές και όχι ευχολόγιο αγνών προθέσεων, όταν δεν θα υπάρχει ούτε μία γυναίκα που θα κυκλοφορεί με μαυρισμένο μάτι και τη δικαιολογία ότι “χτύπησε στην πόρτα” ή “γλίστρησε στη σκάλα”, ούτε ένα παιδί που θα τρέμει από το φόβο της σωματικής τιμωρίας από τον γονιό του. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να πούμε ότι τα καταφέραμε ως κοινωνία να ξεριζώσουμε το τέρας της ενδοοικογενειακής βίας που ακόμη καλά κρατεί.

Θα ήθελα να τελείωνε εδώ η τοποθέτησή μου!!!

Ο κ. Υπουργός έχει μεριμνήσει να υπάρχει και Μέρος ΙΙ και Μέρος ΙΙΙ: Ενσωμάτωση της 2005/214/ΔΕΥ απόφασης – πλαίσιο, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση – πλαίσιο 2009/299/ ΔΕΥ, αφορά στην εφαρμογή της αμοιβαίας αναγνώρισης αμετάκλητων χρηματικών ποινών σε όλα τα κράτη-μέλη. Σε μια ταραγμένη περίοδο ευρω-σκεπτικισμού και εσωστρέφειας η ενσωμάτωση της συγκεκριμένης απόφασης επιφέρει μια εξαιρετικά ουσιαστική αλλαγή:

• Ισχυροποιεί τους δεσμούς των κρατών μελών σε θέματα δικαιοσύνης,
• Ενισχύει τη δικαστική συνεργασία και
• Καθιερώνει την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών.

Μετά το θεσμό του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης (ΕΕΣ) (που θεσπίστηκε με Απόφαση-Πλαίσιο(ΑΠ) του Συμβουλίου στις 13 Ιουνίου 2002 και αποτέλεσε τομή στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης(ΕΕ)), η αμοιβαία αναγνώριση επί χρηματικών ποινών όχι μόνο ενισχύει τη συνεργασία των Κρατών-Μελών στον τομέα των ποινικών υποθέσεων, που ούτως ή άλλως προϋπήρχε, αλλά δίνει νέα ώθηση στη δικαστική αλληλεγγύη και συνεισφορά μεταξύ των Μελών της ΕΕ.

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται και ο θεμελιώδης στόχος της Συνθήκης που είναι η διατήρηση και ανάπτυξη της Ένωσης ως χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Στόχος του παρόντος σ/ν είναι η αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων (που είναι βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της έννοιας της δικαστικής συνεργασίας) πέρα από τις αστικές υποθέσεις και στις ποινικές. Η αναγνώριση των χρηματικών ποινών μεταξύ των κρατών της ΕΕ είναι ένα σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Μέρος ΙΙΙ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Γι’ αυτό ό,τι και να πούμε, είναι πάρα πολύ λίγο. Ο ίδιος ο κ. Υπουργός είπε, ότι προκειμένου να φέρνει τροπολογίες (που τελικά δεν το απέφυγε, έφερε αισίως 6), έβαλε το Μέρος ΙΙΙ ως λοιπές διατάξεις. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι είναι άσχετες μεταξύ τους, παρεμβάσεις, είτε στον Ποινικό Κώδικα είτε στο Σωφρονιστικό Κώδικα.

Εμείς θα συνεχίσουμε να επιμένουμε. Το πρόβλημα, της κακής νομοθέτησης είναι διαχρονικό. Παρόλα αυτά εσείς που πρώτοι τα καταγγέλλατε ως αντιπολίτευση, ως κυβέρνηση έγινε η ρουτίνα σας. Δεν καταλάβατε, όμως, ότι οι εποχές δεν είναι πια οι ίδιες.

Είναι κοροϊδία εδώ σήμερα στην Ολομέλεια, να βρισκόμαστε όλοι προ του διλήμματος ή να ασχοληθούμε σοβαρά με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ή να ασχοληθούμε με όλες τις λοιπές διατάξεις και τις τροπολογίες που σε ένα κανονικό κοινοβούλια μιας κανονικής χώρας θα έρχονταν με ξεχωριστό σχέδιο νόμου. Τόνοι μελανιού, τόνοι εθνικών διαβεβαιώσεων έχουν ξοδευτεί για μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν γίνονται, ούτε καν οι ανέξοδες.

Ο ελληνικός λαός, κάνει μια τιτάνια προσπάθεια τα τελευταία 8 χρόνια για να υπερβούμε τα κακώς κείμενα, να ξεπεράσουμε και να διορθώσουμε χρόνιες στρεβλώσεις. Κι εσείς που ποτέ δεν εννοείτε όσα διακηρύσσετε, επιμένετε στην κουτοπόνηρη τακτική σας.

Αρθρο 24: Τροποποιήσεις του Ν.3663/2008 (Α’99)
Αφορά σε τροποποιήσεις στον Ν.3663/2008 για την Ευρωπαϊκή Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας (EURO-JUST) έρχεται να ενισχύσει τον ρόλο και το έργο του Εισαγγελικού Λειτουργού – Εθνικού μέλους με τον ορισμό με διάταγμα αναπληρωτή και βοηθού που εκδίδεται κατόπιν πρότασης των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας Ανθ. Δικαιωμάτων και Εξωτερικών ύστερα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.

Επιμένω να θίγω το ζήτημα σε κάθε ευκαιρία γιατί λένε πως τα κακώς κείμενα έχουν ελπίδα αλλαγής όσο εμείς δεν τα ξεχνάμε. Και οι παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική είναι ένα από αυτά.

Παρ.1: Εξακολουθούμε να μην αντιλαμβανόμαστε τον λόγο που ο αναπληρωτής του Εθνικού Μέλους πρέπει να είναι οπωσδήποτε νεότερος κατ’ αρχαιότητα;

Παρ.2: Η πονηρή διατύπωση της διάταξης σχετικά με την ανανέωση της 4ους θητείας παραπέμπει σε μονιμοποίηση της αρχικής επιλογής. Ουσιαστικά χωρίζετε τους εισαγγελείς σε 2 κατηγορίες, αφενός στους λίγους εκλεκτούς που θα χτίσουν καριέρα στην έδρα της Eurojust παραμένοντας π.χ. για πέντε τετραετίες (20 χρόνια) και σε όλους τους υπόλοιπους.

Ενοχλεί την Κυβέρνηση να αποκτούν περισσότεροι την απαραίτητη εξειδίκευση και την ευκαιρία να υπηρετήσουν Ευρωπαϊκή Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας;

Επιπλέον αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί στις νέες αυξημένες θέσεις εθνικού μέλους και αναπληρωτών στη Eurojust θα πρέπει να υπηρετούν μόνο εισαγγελικοί λειτουργοί. Το ισχύον δίκαιο, προβλέπει δυνατότητα να ορισθεί δικαστής στη θέση αυτή. Οι εξηγήσεις που δώσατε στην Επιτροπή δεν κατάφεραν να σβήσουν την υποψία ότι πρόκειται για μία ακόμη παραχώρηση του Υπουργείου στον Αναπληρωτή Υπουργό του και τέως εισαγγελέα κ. Παπαγγελόπουλο.

Αρθρο 25: Διατάξεις που αφορούν την ποινική δικαιοσύνη
Παρ.2: Τροποποιείται το άρθρο 3 παρ.2 ν.2225/1994 για την άρση απορρήτου των τηλεπικοινωνιών και η αρμoδιότητα ανατίθεται στους εισαγγελικούς λειτουργούς οι οποίοι, μετά από απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, αποσπώνται με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση στις υπηρεσίες Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας (Δ.Α.Ε.Ε.Β.) του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., όσο και στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.).

Κύριε υπουργέ,
Πουθενά δεν ορίζεται η διάρκεια της απόσπασης συγκεκριμένων εισαγγελικών λειτουργών, που δεν αμφιβάλει κανείς ότι θα διαθέτουν άριστη υπηρεσιακή εμπειρία. Πουθενά δεν προβλέπεται ανώτατο χρονικό όριο υπηρέτησης στην συγκεκριμένη νευραλγική θέση με εύκολη και άμεση πρόσβαση σε στοιχεία και πληροφορίες. Κάποιοι δηλαδή αρεστοί θα εγκαθίστανται μόνιμα και θα χτίσουν καριέρα στο συγκεκριμένο πόστο.

Εμείς θεωρούμε, πως δεν υπάρχει λόγος να μεταφερθεί η αρμοδιότητα έγκρισης της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών από τον Εισαγγελέα Εφετών στους Εισαγγελείς που υπηρετούν αποσπασμένοι στην ΕΥΠ. Από θέση αρχής πιστεύουμε ότι ο έλεγχος πρέπει να παραμένει στην Εισαγγελία. Άλλωστε, στην Αιτιολογική Έκθεση δεν αναφέρεται καμία καθυστέρηση στο σημερινό σύστημα εγκρίσεων.

Στην παρ.5 για τις αποσπάσεις στο γραφείο Ειδικών Εμπειρογνωμόνων του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, η Κυβέρνηση αποφάσισε να κατακτήσει την εξουσία που δεν έχει πάρει ακόμη. Τοποθετώντας δίπλα στον “δικό της άνθρωπο” κι άλλους “δικούς της ανθρώπους” για να γίνεται ολοκληρωμένη η παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.

Με αυτήν τη λακωνική παρ. 5, φαίνεται ότι επιβραβεύετε την Εισαγγελέα Διαφθοράς για το τόσο αρεστό στην Κυβέρνηση έργο της. Την πριμοδοτείτε με τη δυνατότητα να μετακινεί και να αποσπά όσους και κυρίως όποιους υπαλλήλους επιθυμεί ή επιθυμείτε στο Γραφείο της.

Ποια προβλήματα υπάρχουν σήμερα με το καθεστώς κινητικότητας; Δεν μπορεί να λειτουργήσει η υπηρεσία; Δεν αναφέρεται τίποτα απολύτως στην Αιτιολογική Έκθεση. Και σε μας δεν αφήνετε καμία άλλη δυνατότητα από το να δυσπιστούμε για τα κίνητρά σας.

Αλλά ακόμη κι αν δεν είναι έτσι. Μια κυβέρνηση που ο πρωθυπουργός της έσπευσε να πάρει ως προϊσταμένη του νομικού του γραφείου την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, η οποία ενθυμούμενη την προηγούμενη ιδιότητά της εξαπολύει διαταγές και συστάσεις προς εν ενεργεία δικαστές.Ποιόν μπορεί να πείσει ότι εμφορείται από δημοκρατική ευαισθησία; Και ξέρετε κάτι κύριε Υπουργέ η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια πρέπει να φαίνεται.

Αρθρο 26: Τροποποίηση του ν. 3689/2008 (Α’ 164). Αφορά τη στελέχωση της Σχολής Δικαστών με διοικητικό προσωπικό οικονομολόγους ΠΕ που θα αποσπώνται από την ΜΟΔ Α.Ε για μια 3ετία η οποία θα μπορεί να παραταθεί για μια ακόμη τριετία τουλάχιστον, λέει η διάταξη. Εισάγετε μία ακόμη παρέκκλιση από διατάξεις της κινητικότητας υπαλλήλων. Σεβόμαστε τις ανάγκες της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών και θέλουμε τη δομική της ενίσχυση. Όχι όμως με μετακινήσεις και αποσπάσεις «κατά παρέκκλιση» αλλά με συστηματική αναμόρφωση. Το Υπουργείο σας έχει στα χέρια του ολοκληρωμένο σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό της Σχολής ήδη από το 2013. Γιατί δεν συζητούμε αυτή την ανάγκη και αναλωνόμαστε σε διοικητικές διευθετήσεις;

Αρθρο 27: Τροποποιήσεις ν. 4512/2018 (Α’ 5) και ν. 4509/2017 (Α’ 201)
Στην πραγματικότητα είναι άρρητα κι αθέμιτα κουκιά μαγειρεμένα. Είναι ντροπή! Είναι η επανειλημμένη απόδειξη της προχειρότητας της νομοθέτησης στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Άρθρο 29: Διατάξεις για το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αναφέρεται σε διατάξεις που αφορούν το Ελεγκτικό Συνέδριο

Αρθρο 30: Επιδότηση φοίτησης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο υπαλλήλων των Καταστημάτων Κράτησης και άλλες ρυθμίσεις σωφρονιστικού δικαίου.

Ακόμη περιμένουμε τον Σωφρονιστικό Κώδικα που εδώ και χρόνια κρατάτε στα συρτάρια σας. Δώστε μας επιτέλους ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα.

Θα επιμείνω στους ενδοιασμούς που έχουμε για την Παρ.3: η Κυβέρνηση επιλέγει να αυστηροποιήσει την κράτηση. Απαγορεύει την αποφυλάκιση σε όλες τις περιπτώσεις που εκκρεμεί αίτημα έκδοσης σε τρίτη χώρα (άρα και στην Τουρκία). Χωρίς άλλη κρίση ή αξιολόγηση. Δεν καταλαβαίνουμε τους λόγους και δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Παρ.4: Μία από τα ίδια. Αποσπάσεις κατά παρέκκλιση των διατάξεων περί κινητικότητας υπαλλήλων. Πάντα με απόφαση του Υπ. Δικαιοσύνης, Διαφάνειας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και πάντα για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Σήμερα στις φυλακές, αύριο ποιος ξέρει πού αλλού…

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κύριε υπουργέ, με τυμπανοκρουσίες και μεγαλοστομίες φέρατε τη μέρα εορτασμού της γυναίκας το παρόν σχέδιο νόμου ως εμβληματικό νομοθέτημα. Δεν αντέξατε όμως. Κολλήσατε ως ουρά το Μέρος ΙΙΙ όπου ρυθμίζονται ένα σωρό άσχετα θέματα μεταξύ των οποίων και τακτοποιήσεις ημετέρων. Και δεν σας έφτασε αυτό, τσόντα ήρθαν και 6 τροπολογίες.

Σε όσες απορίες διατυπωθήκαν σχετικά με την αναγκαιότητα ή την αποσαφήνιση προτεινομένων διατάξεων, εισπράξαμε χαρακτηρισμούς που δεν τιμούν, ανέξοδη ειρωνεία και κλασική επίκληση σκανδάλων.

Σε αυτά τα τελευταία έχετε επιδοθεί μετά μανίας, τα έχετε πρόχειρα για κάθε περίσταση, μπας και θάψετε τα κακά μαντάτα για τις επιδόσεις σας που σας έρχονται από παντού. Αλλά ξέρετε κάτι κάποια στιγμή και τα σκάνδαλα σώνονται. Σε λίγο θα ψάχνετε το σακούλι και θα βρίσκετε μόνο τα δικά σας ανακατεμένα με τις σκευωρίες που άτσαλα έχετε υφάνει.

Τελειώνω λέγοντάς σας κύριοι της κυβέρνησης ότι η αδεξιότητα και η προχειρότητα δεν συνιστούν αριστεροσύνη. Στην πολιτική είναι περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού και των θεσμών της δημοκρατίας.

Κι επειδή με αυτή την τερατώδη Νομοθέτηση έχετε ως βιτρίνα το ηθικό πλεονέκτημα και τα κοινωνικά πρόσημα, ως μηχανικός σας θυμίζω ότι το Μηδέν δεν έχει Πρόσημο. Θα σας το επιβεβαιώσει και ο Πρωθυπουργός».

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: