Λίγες σκέψεις για τη σημερινή επέτειο Άλωσης της Πόλης

Γυρίζοντας στο τότε, στα χρόνια πριν την Άλωση, κυριαρχούσε, όπως και σήμερα, η εσωτερική διαμάχη, οι έριδες, η εξαθλίωση, η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, η διχόνοια, η παρακμή.

Εάν ένα δίδαγμα πρέπει να πάρουμε ως λαός από την Άλωση της Πόλης αυτό δεν είναι άλλο από την ανάγκη για ενότητα, για κοινή συντονισμένη προσπάθεια με γνώμονα το καλό της πατρίδας μας, το κοινό καλό.

Η ρητορική του μίσους και οι διαχωριστικές γραμμές κυριαρχούν σήμερα στο δημόσιο λόγο.

Κάθε κατηγοριοποίηση όμως σε εθνο-λάτρεις και εθνο-προδότες το μόνο που αποδεικνύει είναι πόσο κακοί κληρονόμοι της ιστορίας μας είμαστε.

Δείχνει ότι δεν διδαχτήκαμε τίποτα από όσα η Ελλάδα πλήρωσε και μάλιστα με τίμημα την ίδια της την ύπαρξη.

Οι διαχωριστικές αυτές γραμμές δεν έχουν καμία θέση σήμερα, ειδικά τώρα που ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται σε σημείο καμπής.Λαός που ξεχνά την ιστορία του άλλωστε, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Αυτό είμαι σίγουρη ότι δεν το θέλει κανείς μας.