Ο άνθρωπος διαχρονικά είναι το πιο άγριο Θηρίο. Η “εξημέρωση” που έφερε ο πολιτισμός δεν εξαφάνισε τη φύση του, τον τιθάσευσε, τον εκπολίτισε, τον μαλάκωσε, τον άλλαξε. Παρ’όλα αυτά μέσα του συνυπάρχουν μαζί με το νου, τη γνώση, το συναίσθημα, τα πιο βίαια ένστικτα. Αυτά που στα πλαίσια διαμόρφωσης χαρακτήρα οι περισσότεροι μαθαίνουμε να ορίζουμε, να αναγνωρίζουμε και να τιθασεύουμε με επιτυχία αυτόματα.

Οι περισσότεροι, όχι όλοι και τις περισσότερες φορές, όχι πάντα. Είναι κάποιοι, μπορεί και φίλοι μας, μπορεί και δάσκαλοί μας, μπορεί πιο συχνά συγγενείς μας, η μάνα μας, ο πατέρας μας, το παιδί μας, που υπό συνθήκες ξαναγίνονται θηρία. Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και πολύ εκτεταμένο. Οι δυνατότητες των σύγχρονων κοινωνιών για πληροφόρηση, μόρφωση, καλλιέργεια, ευκαιρίες λογικά θα έπρεπε να έχει περίπου εκμηδενίσει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας.

Κι όμως, όπως όλα δείχνουν το πρόβλημα είναι εδώ, ζωντανό, αναπτύσσεται και παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα αθέατο έγκλημα, μια αθέατη βία που συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες και περιλαμβάνει τη σωματική κακοποίηση, τη σεξουαλική κακοποίηση, τη συναισθηματική, την οικονομική και ψυχολογική. Τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, με τα αδιέξοδα που δημιουργούν, παράγουν μαζικά ανέχεια και διακρίσεις. Τα προβλήματα αυτά φαίνεται ότι στις μέρες μας διευρύνουν το τόξο της βίας, με θύματα κυρίως, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους.

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι οικογενειακή υπόθεση. Ως κοινωνικό φαινόμενο που διαβρώνει τις κατά τα λοιπά “σύγχρονες” κοινωνίες οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε συλλογικά και ανοιχτά. Η σιωπή απέναντι στην κάθε μορφή βίας πρέπει να σπάσει όπου κι αν εκδηλώνεται. Πολύ περισσότερο όταν εκδηλώνεται στο σπίτι μας. Εκεί στον χώρο ασφάλειας του καθενός. Τα κλειστά στόματα δεν βοηθούν κανένα ούτε καν το ίδιο το θηρίο.

Γι αυτό μιλήστε. Θύματα που εξαναγκάζονται να κρατούν το μυστικό καλά κρυμμένο από φόβο ντροπή και ενοχές, χρειάζονται τη στήριξή μας. Το στενό οικογενειακό περιβάλλον που σφραγίζει το μυστικό διαπράττει το ίδιο έγκλημα με το θηρίο. Το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον που παρατηρεί – ξέρει και δεν μιλά εγκληματεί με την απραξία του. Στην ενδοοικογενειακή βία κάθε σιωπή είναι συνενοχή.

Ευθύνη της Πολιτείας η ανάληψη καθοριστικού ρόλου με τη δημιουργία δομών στελεχωμένων με εξειδικευμένο προσωπικό για την πρόληψη και ενημέρωση των πολιτών αλλά και για την φροντίδα και προστασία των θυμάτων.

Τέλος εξαιρετικά σημαντική είναι η ευθύνη του κράτους στην εκπαίδευση των παιδιών μέσα από τα σχολεία να μιλούν, να μην θυματοποιούνται και κυρίως να μην αναπαράγουν μοντέλα βίας και διακρίσεων. Γιατί όσο εμείς παραμένουμε αμέτοχοι, το θηρίο θα γιγαντώνεται. Κι αυτό είναι μια τρομακτική προοπτική για το μέλλον.