Σε μια Ευρώπη, που δε χάνει ευκαιρία να αποδεικνύει τη δυσκαμψία της – όπως έκανε στην πρόσφατη Σύνοδο κορυφής – ο πόλεμος που τραυματίζει ολόκληρο τον πλανήτη και ιδιαίτερα τον δυτικό κόσμο και το μέλλον του, δεν επιτρέπει ουδέτερους παρατηρητές. Είναι ώρα να αποδείξουμε ότι το παρελθόν και η ιστορία, μας έχουν κάνει όλους σοφότερους και πιο υπεύθυνους. Υποθέταμε ότι οι ανείπωτες καταστροφές του παρελθόντος, μας οδήγησαν στο δόγμα της ειρήνης και της επίλυσης των διαφορών μεταξύ κρατών, μέσω της διπλωματίας.
Η Ελλάδα έχει τραυματιστεί σοβαρά από την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και της νομιμότητας. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δε σηκώνει ουδετερότητα. Δε σηκώνει αμέτοχους και “ισαποστάκηδες” για πολλούς λόγους. Μπορεί οι δεσμοί μας με την Ρωσία να είναι ισχυροί, μπορεί να είμαστε εξοικειωμένοι με τη ρωσική κουλτούρα – περισσότερο από τους άλλους λαούς της Ευρώπης – αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν βλέπουμε τα προφανή.
Η εξωτερική μας πολιτική είναι η σταθερή και απαρέγκλιτη τήρηση των διεθνών κανόνων, χωρίς αστερίσκους.
Σ’ αυτή τη λογική, η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει αδρανής. Η στασιμότητα είναι οπισθοχώρηση, ειδικά όταν ο γείτονάς σου εκμεταλλεύεται ευκαιρίες όσο εσύ κοντοστέκεσαι.