Είναι το ερώτημα που βασανίζει τους νέους συμπολίτες μας, είναι αυτό που πληγώνει γονείς, που στερούνται τη χαρά να βλέπουν τα παιδιά τους να στήνουν τη δική τους οικογένεια. Η συνεχής μείωση του πληθυσμού αποτελεί το μεγάλο εθνικό μας πρόβλημα, το Δημογραφικό, που πλήττει ιδιαιτέρα τον Νομό της Δράμας.
Η διαρκής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής οικογένειας είναι στοιχείο που δεν επιτρέπει την αντιστροφή της τραγικής επιδείνωσης της δημογραφικής κατάστασης στη χώρα, και στον Νομό μας ακόμη περισσότερο.
Πώς να στήσουν τη ζωή τους τα νεαρά ζευγάρια με μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για την κάλυψη των στοιχειωδών αγαθών, με την ημιαπασχόληση, με τα ελαστικά ωράρια, με την εκ περιτροπής εργασία, μέσα σε περιβάλλον πλήρους ανασφάλειας για το μέλλον;
Η υπογεννητικότητα και η γήρανση του πληθυσμού είναι το τραγικό φυσικό αποτέλεσμα της πάγιας κρατικής αμεριμνησίας.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι τωρινή στη Δράμα. Οξύνθηκε κατά τη διάρκεια της οδυνηρής δεκαετίας της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων και έκτοτε συνεχίζεται, με τις αλλεπάλληλες κρίσεις, όπως η πανδημία, η ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός και η εντεινόμενη ακρίβεια.
Η κάθε κυβέρνηση κρίνεται όχι από τα ίδια τα γεγονότα και τα αναδυόμενα προβλήματα, αυτά πάντα θα υπάρχουν, αλλά από τον τρόπο διαχείρισής τους.
Η άμεση λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του Δημογραφικού και της Ερήμωσης αποτελεί την κρισιμότερη πρόκληση για τον Νομό Δράμας. Σε τοπικό επίπεδο, ο κίνδυνος να γίνουμε μια γερασμένη και ανήμπορη κοινωνία έχει αναδιαμορφώσει τους δικούς μας στόχους και τις προτεραιότητές μας. Σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και όλους τους φορείς, γίνονται προσπάθειες να αρθεί η απομόνωση του Νομού, με την ολοκλήρωση των αναγκαίων υποδομών, που θα συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη, σε νέες θέσεις εργασίας και εντέλει στο να πεισθούν οι νεότεροι συμπολίτες μας να μείνουν και να δώσουν νέο παλμό στον τόπο που μεγάλωσαν.
Τα εργαλεία υπάρχουν: Η καθιέρωση του θεσμού της Κοινωνικής Κατοικίας, για να έχουν οικονομική στέγη οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες και τα νέα ζευγάρια, με αξιοποίηση για τον σκοπό αυτό κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά και των λιμναζόντων χρημάτων στον παλιό Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Προγράμματα στήριξης της οικογένειας και της εργαζόμενης γυναίκας, δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών για όλες τις εργαζόμενες μητέρες. Η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, για την αποφυγή της ερημοποίησης της υπαίθρου μας. Η αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με την ενίσχυση σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του ΓΝ Δράμας, που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, και με ένα επαρκώς στελεχωμένο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στον Νομό.
Και όμως, η Δράμα, ύστερα πέντε χρόνια πλήρους αδράνειας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και μετά την τετραετή διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, συνεχίζει να βρίσκεται σε μια ιδιότυπη απομόνωση. Για τον Νομό μας η κυβέρνηση της ΝΔ, σε μια τετραετία, δεν έχει καταφέρει να αρχίσει και να ολοκληρώσει κανένα απολύτως βασικό έργο υποδομής. Ούτε καν την υπεσχημένη από τον πρωθυπουργό, το 2019, σύνδεση της Δράμας με την Εγνατία. Εξακολουθούμε να παραμένουμε αόρατοι, οι μόνοι στη Βόρεια Ελλάδα χωρίς σύνδεση με τον κεντρικό άξονα της Εγνατίας. Σε μια τετραετία, με έργα υποδομής ύψους 8 δισ. ευρώ σε όλη τη χώρα, που διατυμπανίζονται από υπουργικά χείλη, δεν έφτασε για τη Δράμα ούτε το 2%, για τον οδικό άξονα Δράμας-Αμφίπολης, που θα συνέδεε τον Νομό με την Εγνατία Οδό.
Ακόμα και ο λεγόμενος Διευρωπαϊκός Άξονας Ε61, που θα συνδέσει την Καβάλα με τη Δράμα, τις Σέρρες και, μέσω του Προμαχώνα, με τη Βουλγαρία, είναι ακόμα σε φάση μερικής δημοπράτησης ενός τμήματος μόλις 8 χλμ. της σύνδεσης Δράμας-Καβάλας. Και η υλοποίηση αυτού του έργου δεν έχει καν ξεκινήσει.
Σήμερα στερούμαστε και τον σιδηρόδρομο, που εδώ και 130 χρόνια συνέδεε τη Δράμα με τη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη, καθώς αποκλείστηκε από τη χάραξη και την απευθείας σύνδεση με τη Σιδηροδρομική Εγνατία, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται στο μέλλον οι Δραμινοί/ές να ταξιδεύουν μέχρι τους Τοξότες Ξάνθης και την Αμφίπολη Σερρών, για να συναντούν τη Σιδηροδρομική Εγνατία και να συνεχίζουν το ταξίδι τους.
Είναι πολλά χρόνια που ο Νομός μας αγωνίζεται να βρει ευήκοα κυβερνητικά ώτα, που θα τον συμπεριλάβουν ισότιμα στον σχεδιασμό τους, αίροντας την απομόνωσή του, αλλάζοντας τις προοπτικές και τις δυνατότητές του. Και είναι αρκετές οι κυβερνήσεις που πέρασαν, αλλά, χρησιμοποιώντας χίλιες και μία δικαιολογίες, έκαναν πως δεν άκουσαν τη φωνή μας.
Η παρούσα κυβέρνηση εξάντλησε και την τελευταία υπομονή και μαζί το φιλότιμο των δραμινών πολιτών. Αυτό, εν όψει προεκλογικών επισκέψεων, ας το έχουν υπόψη τους. Όποιος βρει τον δρόμο να έρθει μέχρι τη Δράμα, εκτός από χειραψίες και σέλφι, να είναι έτοιμος να απαντήσει στο πώς και γιατί να μείνει και να φτιάξει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος στη Δράμα. Στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, οι δικοί τους εκπρόσωποι, έχουμε απαντήσεις. Η κυβέρνηση του κράτους των Αθηνών έχει κάτι να πει;
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο και εδώ.