Χαρά Κεφαλίδου: “Εκσυγχρονισμός εκπαιδευτικής διαδρομής της χώρας : Πριν την ώρα των αποφάσεων πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα minimum εθνικής συνεννόησης & συναίνεσης”
Διαδικτυακή παρουσίαση της ΚΑΝΕΠ - ΓΣΕΕ της Ετήσιας Έκθεσης 2019-2020 με αντικείμενο «Εκπαίδευση & Απασχόληση

” Καλό μεσημέρι,

Ευχαριστώ για την πρόσκληση σε μια εξαιρετικά σημαντική εκδήλωση. Ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη :

  • Τη μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει για το μέλλον της εκπαίδευσης στη χώρα,
  • Τις παγκόσμιες τεκτονικές αλλαγές στις εργασιακές ανάγκες και σχέσεις
  • Την πυκνή (συχνά βιαστική και επιδερμική) νομοθέτηση της κυβέρνησης και της ηγεσίας του Υπ. Παιδείας που επιμένει να αντιμετωπίζει τα όντως χρόνια, πράγματι μεγάλα, αληθινά επείγοντα ζητήματα της ελληνικής εκπαίδευσης ως sprint 100 μέτρων ταχύτητας, αντί αγώνα αντοχής.

 Σε ένα περιβάλλον που οι αλλαγές των αναγκών και των εργασιακών απαιτήσεων κινούνται με ταχύτητες που συχνά αδυνατούμε να παρακολουθήσουμε υπάρχουν ζητήματα μεγάλα και σύνθετα που συχνά μας ξεπερνούν.

Για παράδειγμα:

  • Η αντιμετώπιση των προκλήσεων της εποχής,
  • Η αναγνώριση των χρόνιων αδυναμιών του εκπαιδευτικού μας συστήματος ιδίως σε ό,τι αφορά τη σύνδεσή του με την απασχόληση και την εργασία,
  • Η παραδοχή της ανάγκης σοβαρών μεταρρυθμίσεων, της καλλιέργειας μιας νέας εκπαιδευτικής και εργασιακής κουλτούρας στους πολίτες και κυρίως στους νέους που σήμερα καλούνται να κάνουν τις εκπαιδευτικές επιλογές για τον αυριανό εργασιακό τους βίο όπου οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες.

Είναι προβλήματα που προκαλούν δέος, αβεβαιότητα, αγωνία και ανασφάλεια.

Είναι αυτά που εύσχημα και κομψά στις δημόσιες συζητήσεις ονομάζουμε «πρόκληση για το μέλλον»  ξορκίζοντας το δέος.

Στο Κίνημα Αλλαγής πιστεύουμε ότι ο μόνος δρόμος για να μην κάνουμε αυτό που κάνουμε συνήθως, και αν εννοούμε πράγματι, ότι θέλουμε ποιοτική αναβάθμιση στην παρεχόμενη Δημόσια & Ιδιωτική Εκπαίδευση, οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο και να διαβάζουμε τα νέα δεδομένα της εποχής κατανοώντας την.

Με δυο λόγια, απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος στην κατεύθυνση που οδηγεί σε πολίτες με εξελισσόμενες δυνατότητες επιλογών, γνώσεις και δεξιότητες που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας όχι της σημερινής αλλά κυρίως σε αυτή που θα διαμορφωθεί μετά από 10-20 χρόνια και θα δώσει μια ενδιαφέρουσα, αξιοπρεπή και επικερδή εργασία που θα ικανοποιεί πρώτα τους ίδιους και τις προσδοκίες τους και ταυτόχρονα τις ανάγκες της αγοράς.

Κανείς δε λέει ότι είναι εύκολο.

Η εξίσωση  είναι σύνθετη και πολυπαραγοντική.

Εάν όντως όμως μας ενδιαφέρει -και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι όντως ο εκσυγχρονισμός της εκπαιδευτικής διαδρομής της χώρας-, τότε πριν φτάσουμε στην ώρα των αποφάσεων και πριν αρχίσουμε να μιλάμε για μέτρα και για αλλαγές που πρέπει να γίνουν, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε ένα minimum εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης τουλάχιστον σε ότι αφορά τα aδρά χαρακτηριστικά αυτής της προσπάθειας.

Η σημερινή  παρουσίαση της Ετήσιας Έκθεσης για την Εκπαίδευση, σε συνάρτηση με την Απασχόληση, για το έτος 2019-2020 και η λεπτομερής  έρευνα που  έγινε, αποτυπώνει την πραγματική εικόνα (δεν θα έλεγα ιδιαίτερα κολακευτική) τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε ευρωπαϊκό και διεθνές, και αποτελεί  πολύτιμο εργαλείο γνώσης, που οφείλουμε πριν το ντύσουμε με τις ιδεολογικές και κομματικές μας φορεσιές να το δούμε όπως είναι. Δηλαδή με μάτι καθαρό, επικεντρώνοντας στις πληροφορίες  που μας δείχνουν τα αποτελέσματα.  

Με αυτή την καθαρή ματιά,  ειλικρίνεια και σαφήνεια να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα της μαθησιακής κρίσης που υποσκάπτει την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας  και να αποφασίσουμε το όραμα για την εκπαίδευση που παρέχει η ελληνική πολιτεία.

Έστω και μέσα από διαφωνίες, ιδεολογικούς περιορισμούς, οφείλουμε να βρούμε έναν Κοινό Τόπο, τουλάχιστον στα βασικά.  Μόνο τότε κάθε πολιτική απόφαση και κάθε νομοθέτηση,  θα σχεδιάζεται έτσι ώστε να εξυπηρετεί τον σαφή και  συμφωνημένο σκοπό.

Σε όλη αυτή τη μακρά και επίπονη διαδικασία της δημόσιας συζήτησης που η κυβέρνηση  πράγματι άνοιξε με τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες, αλλά δεν κάθισε να παρακολουθήσει, να ακούσει και να ακουστεί, νομοθετώντας βεβιασμένα, κρατώντας μόνο το περιτύλιγμα, αποσπασματικές, ελλιπείς και πρόχειρες αντιγραφές εμβληματικών νομοθετημάτων της περιόδου Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου, το Κίνημα Αλλαγής είναι “παρών” με θεσμικότητα, ρεαλισμό και αξιοπιστία εκφράζοντας καθαρή άποψη με προτάσεις και θέσεις.

Σε κάθε ευκαιρία επισημαίνουμε τις αστοχίες όλων των αποχρώσεων (και των δικών μας),  προτείνουμε μέτρα ρεαλιστικά, παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο.

Αναδεικνύουμε (βασιζόμενοι σε μελέτες όπως η σημερινή), τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος της ελάχιστης ανταπόκρισης των εφοδίων, που δίνουμε στα παιδιά και τους νέους μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας για να ανταποκριθούν στη διαρκή μάχη της εξασφάλισης αξιοπρεπούς εργασιακού βίου σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα, ανταγωνισμό και ταχύτητα θεμελιωδών αλλαγών διαβίωσης.

Κλείνοντας, πραγματικά ευχαριστώ τόσο η ιδία ως τομεάρχης Παιδείας για το ΚΙΝΑΛ όσο και εκ μέρους του χώρου που εκπροσωπώ για την τεράστιας σημασίας δουλειά που γίνεται στο ΚΑΝΕΠ και για την συνεισφορά του στην Πολιτεία και τα θεσμικά της όργανα υποδεικνύοντας με τα αποτελέσματα της ερευνάς του τον δρόμο του συγκεκριμένου,  τον  μόνο ασφαλή, για ένα αξιόπιστο Σύστημα Ελέγχου των μεθόδων και των  μέτρων, που κάθε φορά επιλέγονται από την εκάστοτε κυβέρνηση για στον εκσυγχρονισμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης”.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία εδώ.