Στην 3η συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής μίλησε σήμερα ως ειδική αγορήτρια η Χαρά Κεφαλίδου βουλευτής Δράμας και τομεάρχης Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής στο πλαίσιο της συζήτησης για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την επαγγελματική εκπαίδευση.

“Κύριε Πρόεδρε, κυρίες Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν σχέδιο νόμου συνιστά μια ευρείας έκτασης νομοθετική παρέμβαση χωρίς τον απαιτούμενο όμως δημόσιο διάλογο. Προφανώς και χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία με τελικό αποτέλεσμα ένα νομοσχέδιο χωρίς τα χαρακτηριστικά ποιοτικής αναβάθμισης της επαγγελματικής εκπαίδευσης στη χώρα, που ήταν και το κύριο ζητούμενο. Βάζει τάξη είναι αλήθεια σε έναν πολύπαθο τομέα, που κατά την τελευταία δεκαετία χαρακτηρίζεται από συλλογή αποσπασματικών ρυθμίσεων, διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας σπουδών, παντελή έλλειψη σχεδιασμού, μαρασμό υποδομών και την αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας, της εποχής, των εκπαιδευόμενων και των επιχειρήσεων.
Αυτό και τίποτα παραπάνω. Τα είπαμε και στο επί της αρχής. Η επαγγελματική εκπαίδευση σήμερα είναι λύση ανάγκης.

Συμφωνούμε όλοι ότι αυτό πρέπει να αλλάξει και να γίνει συνειδητή επιλογή για τους νέους και, δυστυχώς, το παρόν νομοσχέδιο δεν καταφέρνει να εκπληρώσει αυτόν το στόχο.
Ξεκινώντας τη συζήτηση επί των άρθρων, θα πρέπει να γίνουν ξεκάθαροι οι λόγοι που μας οδηγούν στο να είμαστε αντίθετοι με τον τρόπο που η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την επαγγελματική εκπαίδευση. Ξεκινώ, λοιπόν, από το μέρος Α΄, διακυβέρνηση επαγγελματικής εκπαίδευσης, κεφάλαιο πρώτο. Το περιβάλλον λειτουργίας της επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά σύνθετο για να αντιμετωπίζεται μόνο με τακτοποιητική διάθεση. Αποτελεί πεδίο δραστηριοποίησης μεγάλου αριθμού διαφορετικών δομών, φορέων, υπηρεσιών, συλλογικών οργάνων εργαζομένων και εργοδοτών. Μάλιστα, στις διάφορες φάσεις, π.χ. σχεδιασμός, εφαρμογή, παρακολούθηση, αναθεώρηση των επιχειρούμενων μεταρρυθμίσεων και παρεμβάσεων του συστήματος της επαγγελματικής εκπαίδευσης, καθοριστικοί παράγοντες για την επίτευξη της επιδιωκόμενης στοχοθεσίας είναι η ενεργός συμμετοχή των εμπλεκόμενων παραγόντων, η συναίνεση και η δέσμευσή τους στην υλοποίηση αυτών των παρεμβάσεων.
Από τις προτεινόμενες διατάξεις απουσιάζει η ύπαρξη ενός θεσμικού πλαισίου που θα κατοχυρώνει ένα τέτοιο μοντέλο συνεργασίας και κοινής ευθύνης και θα αποδίδει με σαφήνεια τους ρόλους και τις αρμοδιότητες στα εμπλεκόμενα μέρη. Επιστημονικά ο όρος «επαγγελματική κατάρτιση» αναφέρεται στο μέρος της επαγγελματικής εκπαίδευσης που παρέχει τις ειδικές επαγγελματικές γνώσεις και ικανότητες, με τις οποίες ολοκληρώνεται η επαγγελματική επάρκεια του εκπαιδευομένων. Είναι, δηλαδή, η εξειδικευμένη μαθησιακή δραστηριότητα, που προετοιμάζει κάποιον να αναλάβει ένα ρόλο ή ένα έργο, συνήθως μέσα σε ένα επαγγελματικό πλαίσιο.
Το άρθρο 2, λοιπόν, επαναλαμβάνει αυτούσιο το άρθρο 2 του ν.3879/2010, όπου ως αρχική επαγγελματική κατάρτιση ορίζεται η κατάρτιση που προσφέρει βασικές επαγγελματικές γνώσεις, ικανότητες και δεξιότητες σε ειδικότητες και εξειδικεύσεις, με στόχο την ένταξη, την επανένταξη, την επαγγελματική κοινωνικότητα και ανέλιξη του ανθρώπινου δυναμικού στην αγορά εργασίας, καθώς και την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη. Αυτοί οι δύο ορισμοί της επαγγελματικής κατάρτισης και της αρχικής επαγγελματικής κατάρτισης, συγκλίνουν στην οριοθέτηση της επαγγελματικής κατάρτισης ως μιας διαδικασίας που αφορά ανθρώπινο δυναμικό που έχει, όμως, ήδη ένα πλαίσιο επαγγελματικής εκπαίδευσης. Συνεπώς, η παρέμβαση της επαγγελματικής κατάρτισης μπορεί να λειτουργεί μόνο συμπληρωματικά στις βασικές δομές της επαγγελματικής εκπαίδευσης και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να την υποκαθιστά.
Επιπλέον, ακούσαμε χθες τους κοινωνικούς φορείς. Η διά βίου μάθηση και εκπαίδευση, μας είπαν, είναι σαφώς υπερκείμενη έννοια κάθε μαθησιακής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Δεν μπορεί να ταυτίζεται ούτε με την εκπαίδευση ενηλίκων, που συνιστά ένα διακριτό πεδίο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, ούτε όμως και με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, καθώς αφορά το σύνολο των μαθησιακών και των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, σε τυπικά, μη τυπικά και άτυπα εκπαιδευτικά πλαίσια. Για αυτό και δεν μπορεί να αποτελέσει παρά μόνο παραπλήρωμα του συστήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.
Επειδή τώρα ξεκινάει μια δομή για το πώς ακριβώς θα δομηθεί όλη η διοίκηση της επαγγελματικής κατάρτισης και εκπαίδευσης, θέλω να σας πω μια γενική παρατήρηση, ότι εδώ υπήρχε ένα διογκούμενο και πολύ βαρύ πλαίσιο ενός αναποτελεσματικού Κράτους, το οποίο, όμως, δυστυχώς, βλέπουμε ότι και εδώ διαιωνίζεται. Συμβούλια και επιτροπές που στο παρελθόν δεν λειτούργησαν, άραγε το ερώτημα είναι τι θα τα κάνει αποτελεσματικά αυτήν τη φορά;
Και ξεκινώ με το Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και Σύνδεσης με την Απασχόληση, το οποίο ναι μεν είναι αναγκαίο. Η δομή του ξεκινάει από τη δομή που υπήρχε από τον 3191, του 2003 και το σύστημα διακυβέρνησης της δια βίου μάθησης με το νόμο 3879, του 2010.
Βασική παράμετρος αυτού του συστήματος πρέπει να είναι η διασύνδεση της επαγγελματικής εκπαίδευσης αρχικής και συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης και του επαγγελματικού προσανατολισμού και συμβουλευτικής.
Θεσμοθετείται το κεντρικό Συμβούλιο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, ένα όργανο με 13 μέλη, ίδιες αρμοδιότητες περίπου και ανάλογη σύνθεση με το Συμβούλιο δια Βίου Μάθησης και Σύνδεσης με την Απασχόληση, του νόμου 3879, του 2010.
Ζητούμενο εδώ, είναι η ουσιαστική λειτουργία και αυτού του οργάνου, έχοντας το προηγούμενο, δυστυχώς, των αρνητικών εμπειριών από όλες τις προηγούμενες προσπάθειες.
Θεωρούμε πολύ θετική διάταξη, τη δυνατότητα συγκρότησης κλαδικών συμβουλίων δεξιοτήτων, για την υποβοήθηση του έργου του κεντρικού Συμβουλίου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, γιατί εδώ οι αρμοδιότητες είναι η συστηματική παρακολούθηση των αναγκών του αντίστοιχου κλάδου σε επαγγελματικές δεξιότητες και η βελτίωση της σύζευξης μεταξύ ζήτησης και προσφοράς δεξιοτήτων.
Ο νόμος 3879, του 2010, τροποποιήθηκε με το 4186, του 2013, και προέβλεπε τη συγκρότηση των περιφερειακών Επιτροπών Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, με απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου. Ξέρετε, ότι οι εκπροσωπήσεις εκεί ήταν από ένα μεγάλο σύνολο αντιπροσωπευτικών οργανώσεων εργαζομένων, εργοδοτών, κοινωνικών φορέων, ΟΑΕΔ, ο διευθυντής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ.λ.π..
Οι επιτροπές αυτές παρέμειναν και στους νόμους της προηγούμενης Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αυτές οι περιφερειακές επιτροπές επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης συγκροτήθηκαν μεν, αλλά ποτέ δεν είχαν έναν ουσιαστικό ρόλο, αφού το Υπουργείο Παιδείας ποτέ δεν ζήτησε τη γνώμη τους, όπως προβλεπόταν μέσα από το θεσμικό πλαίσιο, για τον καθορισμό τομέων και ειδικοτήτων που θα λειτουργούσαν κατά τόπους τα ΕΠΑΛ και τα ΙΕΚ.
Στο νομοσχέδιο, λοιπόν, τώρα οι περιφερειακές επιτροπές αυτές καταργούνται. Προβλέπεται η συγκρότηση ενός 11μελούς συμβουλίου σύνδεσης με την παραγωγή και την εργασία στην έδρα κάθε περιφέρειας.
Η συγκρότηση, λοιπόν, αυτή γίνεται με απόφαση της Υπουργού Παιδείας και απ΄ όλο αυτό, επίσης σηματοδοτεί την περαιτέρω προσπάθεια συγκέντρωσης εξουσιών κεντρικά, αφαιρώντας από τις αιρετές περιφέρειες μια πολύ σημαντική αρμοδιότητα.
Είναι κρίσιμο να σας πω, ότι επειδή επικαλείστε συνεχώς την επιτροπή Πισσαρίδη είναι και ένα από τα σημεία στα οποία έρχεστε σε πλήρη αντίθεση. Η επιτροπή Πισσαρίδη δίνει τη διάσταση της αποκέντρωσης. Όλο το νομοσχέδιο το δικό σας, κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή στην υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο Υπουργείο Παιδείας, στην κεντρική δομή του κράτους.
Επίσης, στη σύνθεση αυτού του οργάνου περιορίζεται σημαντικά η συμμετοχή εκπροσώπων, αντιπροσωπευτικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών και λοιπών κοινωνικών φορέων. Είναι μια επιτροπή, που έχει πάρα πολλές εκπροσωπήσεις από το Υπουργείο Παιδείας, λιγότεροι από άλλους παραγωγικούς φορείς.
Θετική η διάταξη, του άρθρου 7. Η λειτουργία μιας κεντρικής επιστημονικής επιτροπής που συνδράμει επιστημονικά αφενός στη Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και αφετέρου το κεντρικό Συμβούλιο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, για μας είναι κάτι εξαιρετικά θετικό.
Από τη σύνθεση, λοιπόν, αυτής της κεντρικής επιτροπής βλέπουμε ότι απουσιάζουν εκπρόσωποι ερευνητικών ινστιτούτων, κοινωνικών εταίρων.
Ήταν κάτι που το ακούσαμε από όλους τους κοινωνικούς φορείς, ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό επειδή το κομμάτι της επιστημονικής έρευνας που διεξάγεται σε αυτά τα ινστιτούτα είναι σε συγκεκριμένα πεδία και παράγεται στη χώρα μας από αυτούς, είναι καλό να υπάρχει σε ένα αμιγώς επιστημονικό όργανο η διεύρυνση στη λογική να ενισχυθεί το έργο της επιτροπής.
Και περνάω στο κεφάλαιο 2ο, «Δομές διακυβέρνησης της επαγγελματικής εκπαίδευσης». Η ύπαρξη οργανωμένων και αξιόπιστων δομών παροχής επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι απόλυτα αναγκαία σε ένα περιβάλλον πολυπαραγοντικό, διαρκώς εξελισσόμενο τόσο στο εργασιακό όσο και στο κοινωνικό σκέλος.
Η λειτουργία εκπαιδευτικών μονάδων επαγγελματικής εκπαίδευσης που θα καλύπτουν όλο το φάσμα των προσόντων στα μεσαία επίπεδα 3 – 4 – 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, θα δημιουργήσουν μια διακριτή και αξιόπιστη εκπαιδευτική διαδρομή επαγγελματικής εκπαίδευσης, υπηρετώντας το βασικό στόχο που δεν είναι άλλος από την αύξηση της ελκυστικότητας και την ουσιαστική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Οι μαθητές που θα ακολουθούν αυτή τη διαδρομή, θα μπορούν να αποκτήσουν επαγγελματικά προσόντα που θα τους βοηθήσουν να ενταχθούν γρήγορα στην αγορά εργασίας, καλύπτοντας υπαρκτές ανάγκες σε εξειδικευμένο προσωπικό αυτών των επιπέδων. Τα προσόντα λοιπόν, που εντάσσονται στο επίπεδο 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων έχουν μεγάλη ζήτηση μεταξύ των εκπαιδευομένων, καθώς ανοίγουν προοπτικές σε πολλαπλά επίπεδα, σε άμεση απασχόληση, σε επαγγελματική εξέλιξη και περαιτέρω, σε ευκαιρίες μάθησης.
Τον τομέα αυτό, ξέρετε καλά, του επιπέδου 5, τον κάλυπταν παλιότερα τα ΚΑΤΕΕ και εν συνεχεία τα ΤΕΙ ως ανώτερες σχολές. Μετά την αυθαίρετη πανεπιστημιοποίηση τον ΤΕΙ από τον κ. Γαβρόγλου, υπάρχει ένα μεγάλο κενό στο επίπεδο 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων το οποίο πρέπει να καλυφθεί με οργανωμένες και αναβαθμισμένες εκπαιδευτικές δομές. Και εδώ, αρχίζει να διαφαίνεται το πρόβλημα. Το νομοσχέδιο καλύπτει το επίπεδο 5 μόνο με δομές κατάρτισης. Δεν νοείται όμως εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο να μην έχει σε όλα τα επίπεδα του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων δομές εκπαίδευσης.
Το ξαναλέμε, ότι οι δομές κατάρτισης είναι συμπληρωματικές στις δομές εκπαίδευσης. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες και με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί το σύστημα στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Επομένως, το επίπεδο 5, δεν μπορεί να καλυφθεί από τα ΙΕΚ. Επί της ουσίας, το Υπουργείο δεν δημιουργεί το κομμάτι εκείνο της επαγγελματικής εκπαίδευσης που αυτήν τη στιγμή έχει ανάγκη η αγορά εργασίας. Επιπλέον, είναι γνωστό τοις πάσι, ότι τα δημόσια ΙΕΚ που είναι μια ιστορία πολύ παλιά, έρχεται από το 1992, σήμερα βρίσκονται στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Και σας ρωτώ. Με ποια χρηματοδότηση, με ποιους εκπαιδευτές και με ποια ουσιαστική λειτουργία μπορούν να σηκώσουν τέτοιο βάρος; Ξέρετε καλά, ότι μόνο τα ιδιωτικά ΙΕΚ δουλεύουν και αυτό το βλέπει κανείς και από τον αριθμό των παιδιών που επιλέγουν τα ιδιωτικά ΙΕΚ για να πάρουν το επίπεδο 5, σε σχέση με τα προσόντα.
Κεφάλαιο 3. Μεταγυμνασιακή επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Οι επαγγελματικές σχολές κατάρτισης ΣΕΚ και οι επαγγελματικές σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ. Εδώ, κύριοι συνάδελφοι, παρατηρούμε, ότι η σχέση εκπαίδευσης και αγοράς δεν προτείνεται με όρους ισοτιμίας. Η αγορά προτάσσεται, η εκπαίδευση ακολουθεί. Και σε αυτό το κεφάλαιο είναι απολύτως σαφές. Το νομοσχέδιο, επιχειρεί μια πρόωρη λόγω της ηλικίας απόπειρα αποπροσανατολισμού, θα έλεγα, των μαθητών στις δομές κατάρτισης, μετά την ολοκλήρωση της βασικής γυμνασιακής εκπαίδευσης, μέσα από την εισαγωγή των επαγγελματικών σχολών κατάρτισης στην τυπική πλέον εκπαίδευση, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τα ΕΠΑΛ. Και φυσικά, η δημιουργία μεταγυμνασιακής αμιγώς επαγγελματικής κατάρτισης, υπονομεύει ευθέως τα ΕΠΑΛ.
Υιοθετείται από την κυβέρνηση ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενης ορθότητας σύστημα. Και σας ρωτώ. Πόσο παιδαγωγικά και κοινωνικά ορθό είναι τα παιδιά στην ηλικία των 15 χρόνων να αποφασίζουν για την επαγγελματική τους πορεία, σε μια περίοδο της ζωής τους που δεν έχουν διαμορφώσει ούτε την προσωπικότητά τους, ούτε τις δεξιότητές τους, ούτε τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους. Και μη χρησιμοποιείτε το επιχείρημα, ότι ο Σύριζα κατέβασε το ηλικιακό όριο στα 16, γιατί ξέρετε πάρα πολύ καλά, ότι όλοι εδώ μέσα όταν ήρθε αυτή η διάταξη, όχι μόνο καυτηριάσαμε με την τακτική του Σύριζα, αλλά ευθέως είπαμε, ότι ψηφοθηρούν με έναν λαϊκισμό που ξεπερνάει κάθε όριο. Δεν είναι ότι υποτιμούμε τα παιδιά των 16 ετών, αλλά είναι λογικό απόλυτα να είναι σε μία πορεία όπου ακόμη διαμορφώνονται και η προσωπικότητά τους και οι δεξιότητες τους και ακόμη δεν έχουν αποφασίσει τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους.
Επίσης, ζούμε σε μία εποχή που όλοι μιλούμε για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, που γνωρίζετε πολύ καλά οι απαιτήσεις σε γενικές γνώσεις είναι διαρκώς αυξανόμενες.
Πόσο αντικοινωνική και πόσο αντιεκπαιδευτική θεωρείτε, ότι είναι μια εξέλιξη που γυρίζει τα παιδιά σε αντιλήψεις του 1960 διακόπτοντας την εκπαίδευσή τους; Είναι χαρακτηριστικές δε και οι επιφυλάξεις των κοινωνικών φορέων που επισημαίνουν ότι με τις ρυθμίσεις που υπάρχουν σ αυτό το κεφάλαιο επιδιώκεται η καθιέρωση του επιπέδου 3, που είναι το μόνο επίπεδο που δεν υφίσταται σήμερα μέσα στο εθνικό πλαίσιο προσόντων με την έννοια της ύπαρξης εκπαιδευτικών οργανισμών με αντίστοιχα προβλεπόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.
Η ρύθμιση αυτή παρόλο που θεωρείται, ότι ικανοποιεί ένα τυπικό ζήτημα από πλευράς ευθυγράμμισης του εθνικού πλαισίου προσόντων με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό επί της ουσίας δεν διαφαίνεται ο θετικός της αντίκτυπος στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και ειδικότερα στους εφήβους που είναι περισσότερο ευάλωτοι στη σχολική αποτυχία και στην πρόωρη εγκατάλειψη της εκπαίδευσης.
Θα συμφωνήσω με όσους διατύπωσαν την άποψη, ότι είναι αντιφατικό σε μία κοινωνία πληθωρισμού προσόντων και δεξιοτήτων να ανοίγουμε διεξόδους προς την υποεκπαίδευση να ενθαρρύνουμε ουσιαστικά την απομάκρυνση από το αγαθό της γνώσης.
Αν σκεφτούμε, επίσης, ότι η θέσπιση της μαθητείας σε ανήλικους μαθητές εγκυμονεί εξαιρετικούς κινδύνους για εκμετάλλευση και καταχρηστικές πρακτικές, αυτό καταλαβαίνετε, ότι θέλει ιδιαίτερη προσοχή αφού ξέρουμε πολύ καλά, ότι συμβαίνει ήδη και σε πολύ μεγαλύτερες ηλικίες.
Τελικά το διακύβευμα δεν είναι να δοθεί θεσμικός χώρος σε μια υποτυπώδη μορφή επαγγελματικής κατάρτισης επιπέδου 3, αλλά να ενισχυθεί γενναία η επαγγελματική εκπαίδευση.
Θέλω να μιλήσω, λοιπόν, λίγο για τη διαπερατότητα μεταξύ επιπέδων. Η έννοια της διαπερατότητας δηλαδή της πρόσβασης πρέπει έτσι κι αλλιώς να υπάρχει από το ένα επίπεδο στο επόμενο, αλλά αυτή η διαδικασία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι α λα καρτ.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο προβλέπει τον ουσιαστικό αποκλεισμό των αποφοίτων των σχολών κατάρτισης από την ομαλή συνέχιση των σπουδών τους σε ανώτερο αντίστοιχο επίπεδο. Η σχετική διατύπωση δημιουργεί ανθρώπινο δυναμικό χαμηλών προσόντων χωρίς δυνατότητες ανέλιξης και η εμπειρία άλλωστε έδειξε, ότι οι ΕΣΚ του ν.4186/2013, δηλαδή οι παλιές ΣΕΤ απέτυχαν. Ουσιαστικά δεν λειτούργησαν ποτέ και η ερώτηση είναι σε τι ωφελεί η επαναφορά τους με αυτόν τον χαριτωμένο αναγραμματισμό, πώς θα λειτουργήσουν μέσα σε ένα δυσμενές δυσμενέστερο πλαίσιο λειτουργίας που φτιάχνουμε; Στους σκοπούς ίδρυσης των ΕΣΚ αναφέρεται η μέριμνα για την ένταξη στην επαγγελματική ζωή ευπαθών και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι ακόμη και η διατύπωση αυτή προδίδει την ταξικότητα που υπάρχει σε αυτό το νομοσχέδιο, αφού προσανατολίζει μια ομάδα παιδιών σε πρόωρη επαγγελματική κατάρτιση για την απόκτηση ενός χαμηλού επιπέδου προσόντων. Δεν μπορεί να είναι η μόνη διέξοδος που δίνουμε σε αυτά τα παιδιά αυτή η διαδρομή.
Δικαίωμα ίδρυσης ΕΣΚ δίνεται και σε άλλους φορείς του δημοσίου, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ιδιωτικού δικαίου, εργοδοτικούς φορείς, επιχειρήσεις. Στις ΕΣΚ εγγράφονται απόφοιτοι γυμνασίου, διδάσκουν εκπαιδευτές -προσέξτε το αυτό- και όχι εκπαιδευτικοί. Οι εκπαιδευτές προσλαμβάνονται από άγνωστα μέχρι στιγμής μητρώα εκπαιδευτών, ως ωρομίσθιοι και με συμβάσεις έργου. Τα προγράμματα σπουδών είναι κατά το ήμισυ μαθητεία, κυρίως κατάρτιση και καθόλου, μα καθόλου γενικές και τεχνολογικές γνώσεις.
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα για την εξ ολοκλήρου εξ αποστάσεως εκπαίδευση και σας ρωτώ; Τι σοι εξειδικευμένοι τεχνίτες θα βγουν με όλη τους την εκπαίδευση, να γίνεται εξ αποστάσεως; Πραγματικά η φαντασία μου δεν το χωράει.
Θέλω λίγο να μιλήσω για τις ΕΠΑΣ μαθητείας. Με το νομοσχέδιο υποβαθμίζονται οι ΕΠΑΣ μαθητείας του ΟΑΕΔ. Ξέρετε πολύ καλά όλοι, ότι έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες και μεγάλη προσφορά στην ελληνική κοινωνία. Μεταφέρονται, λοιπόν, από την επαγγελματική εκπαίδευση στην επαγγελματική κατάρτιση και υποβαθμίζονται τα πτυχία τους από το επίπεδο 4 στο επίπεδο 3 του εθνικού πλαισίου προσόντων.
Είναι άξιο επισήμανσης ότι στο νομοσχέδιο μόνο στις Σχολές Μαθητείας του ΟΑΕΔ υπάρχει αναφορά σε σύστημα μαθητείας.
Κεφάλαιο 4. Πάω λίγο επί τροχάδην για να μην φάω πολύ χρόνο. Εδώ μιλάμε για τα Πρότυπα Επαγγελματικά Λύκεια. Ενώ ο τίτλος του νομοσχεδίου φιλοδοξεί να παρουσιάσει ένα ενιαίο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, απουσιάζει πλήρως απ’ αυτό η βασική δομή της επαγγελματικής εκπαίδευσης που είναι τα ΕΠΑΛ. Η απουσία των ΕΠΑΛ και από την, προ μηνών, ρύθμιση του Υπουργείου για τη λυκειακή βαθμίδα, σηματοδοτεί με τον πιο προφανή τρόπο την υποβάθμισή τους. Θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται θεσμικά ως ισότιμος πυλώνας μαζί με τη γενική εκπαίδευση, όπως γινόταν όλα αυτά τα χρόνια. Η ίδρυση των Πρότυπων ΕΠΑΛ θα σας έλεγα δεν είναι κακό, όμως αυτό το οποίο εμείς ζητούμε είναι Πειραματικά ΕΠΑΛ, γιατί στα Πειραματικά ΕΠΑΛ υπάρχει η βάση για να αναπτυχθεί καινοτομία, νέα προγράμματα σπουδών, μοντέρνα εξέλιξη σε ό,τι αφορά τεχνολογία, νέες δεξιότητες.
Μεταδευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση ΙΕΚ, σε σχέση με το επίπεδο 5 του εθνικού πλαισίου προσόντων και τη μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση. Η κατάργηση των Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια – θυμάστε ήταν διετή η φοίτηση, επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α. νομοθετήθηκε – που έγινε με περισσή προχειρότητα και καιροσκοπισμό, ενίσχυσε το σημαντικό κενό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση και στο επίπεδο 5. Αντί να υπάρξει, λοιπόν, από τη μεριά της κυβέρνησης μια σοβαρή πρόταση για οργανωμένη και αξιόπιστη δομή επαγγελματικής εκπαίδευσης σ’ αυτό το επίπεδο, επιχειρείται η κάλυψή του, μέσω της επαγγελματικής κατάρτισης και της κατ’ όνομα αναβάθμισης των ΚΕΚ. Ο μόνος θεσμός στον οποίο εστιάζει το νομοσχέδιο είναι αυτός των ΙΕΚ, επιχειρώντας μία κατ’ όνομα θεσμική αναβάθμιση, χωρίς, όμως, σοβαρό και αξιόπιστο οργανωτικό πλαίσιο. Η διατήρηση του αναποτελεσματικού πλαισίου λειτουργίας τους και η απουσία πρόβλεψης για την ουσιαστική χρηματοδότηση των δημοσίων ΙΕΚ, δεν προοιωνίζει καμία ουσιαστική αλλαγή στα απαξιωμένα και υπολειτουργούντα δημόσια ΙΕΚ. Οι όποιες βελτιώσεις του νομοσχεδίου θα ενισχύσουν ουσιαστικά τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Η ερώτηση που θέλω να σας βάλω εδώ είναι: Υάρχουν ΙΕΚ και σε άλλα Υπουργεία. Κάθε Υπουργείο θα νομοθετεί τα δικά του; Τελικά πόσων ταχυτήτων ΙΕΚ σχεδιάζει η κυβέρνηση;
Σταματάω εδώ, κύριε Πρόεδρε, για να μην καταχραστώ το χρόνο σας. Τα υπόλοιπα στη β΄ ανάγνωση.
Ευχαριστώ συνάδελφοι και για την ανοχή και για την προσοχή σας.”

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:

.