Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής μίλησε ως ειδική αγορήτρια η Χαρά Κεφαλίδου βουλευτής Δράμας και τομεάρχης Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής στο πλαίσιο της συζήτησης επί της αρχής για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την επαγγελματική εκπαίδευση.

Ακολουθούν τα κύρια σημεία της ομιλίας της:

• Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο αποτελεί κυρίως μια κωδικοποίηση ισχυουσών διατάξεων ή επαναφορά διατάξεων που ίσχυσαν στο παρελθόν και έχουν καταργηθεί
• Δεν εισάγει καμία καινοτομία και δεν αποτελεί ουσιαστική μεταρρύθμιση στον χώρο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
• Με τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης η Επαγγελματική Εκπαίδευση δεν ρυθμίζεται. Για την ακρίβεια αποσιωπάται
• Το Υπουργείο Παιδείας ρίχνει το κύριο βάρος στην επαγγελματική κατάρτιση και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας. Έτσι όμως, αντιμετωπίζει την τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευση κυρίως ως κατάρτιση υποβαθμίζοντάς την θεσμικά
• Η κυβέρνηση κλωτσάει μόνη της μια μοναδική ευκαιρία να αντιμετωπίσει η χώρα την Επαγγελματική και Γενική Εκπαίδευση ως δύο ισότιμους πυλώνες της εκπαιδευτικής διαδικασίας
• Είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαγγελματική εκπαίδευση στη χώρα μας, είναι μια επιλογή ανάγκης για τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Δυστυχώς, με το παρόν Σχέδιο Νόμου αυτό δεν αλλάζει. Η επαγγελματική εκπαίδευση θα παραμείνει το αποπαίδι της εκπαίδευσης.

Ακολουθεί ολόκληρη την ομιλία της εδώ:

“Κύριε Πρόεδρε ευχαριστώ, κυρίες Υπουργοί, κύριε Γενικέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το να ξεκινήσω, να μιλάω για την πανδημία σημαίνει, ότι θα φάω όλο μου το χρόνο και εγώ έχω αποφασίσει, ότι σήμερα θέλω να σεβαστώ απολύτως τους ανθρώπους για τους οποίους έχει φτιαχτεί αυτό το νομοσχέδιο, που είναι ύψιστης προτεραιότητας για την ελληνική κοινωνία.

Θέλω όμως να ξεκινήσω με μια μικρή παρατήρηση λέγοντας, ότι όταν κανείς θέλει να φέρει μια εμβληματική νομοθέτηση στη Βουλή, αν μη τι άλλο αποφεύγει όλο αυτό το σύνολο των λοιπών διατάξεων και όλη αυτή την προχειρότητα που υπάρχει από ένα σημείο και μετά μέσα σε αυτό το κείμενο των νομοθετικό. 586 σελίδες αν όντως η στόχευση είναι να πούμε τρία βασικά πράγματα και να περάσουνε στον κόσμο για την επαγγελματική εκπαίδευση, νομίζω, ότι από μόνο του είναι μια άστοχη ενέργεια.
Κάθε Κυβέρνηση -αυτό είναι η άλλη παρατήρηση που έχω να κάνω- που σέβεται τον εαυτό της κάποια στιγμή ασχολείται με αυτήν την πολύπαθη επαγγελματική εκπαίδευση και είναι να απορεί κανείς, πώς μετά από τόση ενασχόληση και τόσες διαφορετικές συνταγές η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση στη χώρα μας παραμένει τόσο παραμελημένη. Έχουν επιχειρηθεί διάφορες προσεγγίσεις για την αναβάθμισή της, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να την κάνουν ελκυστική στους μαθητές.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αποτελεί κυρίως μια κωδικοποίηση ισχύουσας νομοθεσίας, ισχυουσών διατάξεων, ή επαναφορά διατάξεων που ίσχυσαν στο παρελθόν και έχουν καταργηθεί. Δεν εισάγει καινοτομίες, δεν αποτελεί μεταρρύθμιση στο χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης, επιχειρεί να κάνει ένα συμμάζεμα και μια αντιστοίχιση υιοθετώντας το ευρωπαϊκό πλαίσιο προσόντων στη λογική των διεθνών πρακτικών και έτσι να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών, αλλά κυρίως της ελληνικής οικογένειας που ενώ ανησυχεί για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών της την ίδια ώρα μένει αγκυλωμένη σε ξεπερασμένα στερεότυπα με επιλογές, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε παραγωγή ανέργων.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι καταφέρνει αυτό το νομοσχέδιο; Στην πραγματικότητα η επαγγελματική εκπαίδευση δεν ρυθμίζεται με αυτό το νομοσχέδιο. Για την ακρίβεια -θα σας έλεγα- αποσιωπάται. Αυτό που σχεδίασε το Υπουργείο Παιδείας, δυστυχώς, ρίχνει το κύριο βάρος του στην επαγγελματική κατάρτιση και τη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας.

Έτσι όμως αντιμετωπίζει την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση κυρίως ως κατάρτιση, υποβαθμίζοντας την θεσμικά. Από πέρσι με το νόμο που είχατε φέρει για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, σας είχαμε επισημάνει την πλήρη απουσία οποιασδήποτε πρότασης για τα επαγγελματικά λύκεια σε αντιδιαστολή με τις ρυθμίσεις για το Γενικό Λύκειο.

Ο πολύς χρόνος που πέρασε δεν αξιοποιήθηκε στο Υπουργείο Παιδείας ούτε για ουσιαστικό διάλογο, αφού μέχρι σήμερα έχετε αποφύγει να δημιουργήσετε το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ενός φορέα, όπου θεσμοθετημένα μπορούσε να γίνει διάλογος. Επίσης, δεν αξιοποιήθηκε ούτε για νομοθέτηση, προκειμένου να αποκτήσει η χώρα σύγχρονη επαγγελματική εκπαίδευση.

Αντί, λοιπόν, Επαγγελματική και Γενική Εκπαίδευση να αντιμετωπίζονται ως δύο ισότιμοι πυλώνες, υποβαθμίζετε την επαγγελματική και τη μετασχηματίζετε σε κατάρτιση.
Αποτέλεσμα. 100 και πλέον διατάξεις του νομοσχεδίου περιγράφουν μόνο ένα κατ’ όνομα εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν αντιμετωπίζει ενιαία τη λυκειακή και μεταλυκειακή εκπαίδευση. Αυτό φαίνεται στο άρθρο 9. Ομοίως, δεν αντιμετωπίζει την μεταγυμνασιακή κατάρτιση, όπου ακούσατε ήδη και θα σας επισημάνουμε και εμείς, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για τις ηλικίες των 15χρονων μαθητών, που ωθούνται ουσιαστικά εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Παρά, λοιπόν, τη διαφήμιση που προηγήθηκε της κατάθεσης του νομοσχεδίου, παρά τις εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας και τις συνεχείς αναφορές του Πρωθυπουργού, για την εθνική σημασία της Τεχνικής Εκπαίδευσης για τη χώρα, από το παρόν νομοσχέδιο απουσιάζει ένα στιβαρό, τολμηρό, ολοκληρωμένο και οργανωμένο σύστημα από το επίπεδο 3 στο επίπεδο 5, που να διασφαλίζει τη συνέχεια στην επαγγελματική διαδρομή του εκπαιδευόμενου.

Η Κυβέρνηση από μόνη της κλωτσάει μια μοναδική ευκαιρία.

Ποια είναι αυτή;

Τη λειτουργία εκπαιδευτικών μονάδων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που θα καλύπτουν όλο το φάσμα προσόντων στα μεσαία επίπεδα 3, 4 και 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, δημιουργώντας μια διακριτή και αξιόπιστη εκπαιδευτική διαδρομή επαγγελματικής εκπαίδευσης, ομοίως και μια ισότιμη εναλλακτική επιλογή για τους εφήβους, που τολμούν να μην έχουν ως μονοσήμαντο όνειρό τους μια οποιαδήποτε σώνει και ντε πανεπιστημιακή σχολή.

Έτσι, θα μπορούσε το Υπουργείο να υποστηρίξει και το βασικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την αύξηση της ελκυστικότητας και την ουσιαστική αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Και αυτό θα μπορούσε να το κάνει με άξιους επαγγελματίες που θα κάλυπταν τις υπαρκτές και τεράστιες ανάγκες σε εξειδικευμένο προσωπικό αυτών των επιπέδων.

Αν, τελικά, η βασική σκέψη του νομοσχεδίου είναι η αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, αυτό σημαίνει βασικές εκπαιδευτικές δομές σε κάθε επίπεδο και όπου και όσο απαιτείται Δομές Επαγγελματικής Κατάρτισης, γιατί η παρέμβαση της κατάρτισης μπορεί μόνο συμπληρωματικά να λειτουργεί.

Αντ’ αυτού εμείς τι έχουμε;

Ένα νομοσχέδιο για την κατάρτιση που αγορεύετε σε βασικό πεδίο αναφοράς και που σε αυτό οφείλει να προσαρμοστεί η Επαγγελματική Εκπαίδευση, για την οποία γίνεται μία και μόνο μία αναφορά, στην ίδρυση των Πρότυπων Επαγγελματικών Λυκείων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά την ενσωμάτωση των ΤΕΙ στα Πανεπιστήμια, υπάρχει ένα μεγάλο κενό στο επίπεδο 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων. Αυτό πρέπει να καλυφθεί με οργανωμένες και αναβαθμισμένες εκπαιδευτικές δομές. Σύμφωνα, λοιπόν, με το νομοσχέδιο το επίπεδο 5 θα παρέχεται κυρίως από τα ΙΕΚ. Με δεδομένη, όμως, την αποδυνάμωση των δημόσιων ΙΕΚ, μετά από τη διακοπή της χρηματοδότησής τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το βάρος μοιραία πέφτει στον ιδιωτικό τομέα. Κατά συνέπεια, η τεχνική κατάρτιση του επιπέδου 5 εκχωρείται, εμμέσως πλην σαφώς, στον ιδιωτικό τομέα.

Το παρόν νομοσχέδιο νομοθετεί στα πλαίσια των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων και οδηγιών τα απολύτως αυτονόητα του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, που, όμως, από την άλλη τα ναρκοθέτη με την απουσία μιας ολοκληρωμένης πρότασης εποπτείας, καθοδήγησης, ελέγχου και αξιολόγησης. Μεταφέρει και αυτό πρέπει να το προσέξουμε, κύριοι συνάδελφοι, με πλήθος εξουσιοδοτήσεων διατάξεων, εξαιρετικά σημαντικές ρυθμίσεις που αφορούν το περιεχόμενο, την αναλογία μαθητών, διδακτικού προσωπικού, κανονισμούς λειτουργίας, κριτήρια κατάταξης και τόσα άλλα στην αποκλειστική ευθύνη της Υπουργού Παιδείας. Δεν αντιμετωπίζει πλευρές της μεταγυμνασιακής και μεταλυκειακής κατάρτισης και αφήνει αδιαβάθμητες σχολές, ωδεία, σχολές χορού, θεάτρου, καλλιτεχνικές σχολές, ανεξάρτητα, αν αυτές ανήκουν στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας ή σε άλλα υπουργεία.

Διαμορφώνει, διοικητικά, ένα συγκεντρωτικά κομματικό ελεγχόμενο μηχανισμό, μέσω της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης και Νεολαίας. Κάτι πολύ σημαντικό. Με τη δημιουργία μεταγυμνασιακής κατάρτισης υπονομεύονται, ευθέως, τα Επαγγελματικά Λύκεια.

Δεκαπεντάχρονα παιδιά ωθούνται σήμερα σε μία αντιπαιδαγωγική επιλογή που κάνει το Υπουργείο Παιδείας. Γιατί; Γιατί με ολοκληρωμένη, μόνο, τη βασική εκπαίδευση αποφασίζουν για την απαρχή της επαγγελματικής τους πορείας σε μια περίοδο της ζωής τους που δεν έχουν διαμορφώσει ούτε προσωπικότητα, ούτε δεξιότητες, δεν ξέρουν ποιες είναι οι φιλοδοξίες, που μπορεί να έχουν, ούτε μπορούν να έχουν κάποια όνειρα προδιαγεγραμμένα. Κι αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο, όταν συνειδητοποιούμε ότι σε αυτά τα παιδιά το νομοσχέδιο, άρα το Υπουργείο Παιδείας, δεν παρέχει την αναγκαία διαπερατότητα στα επίπεδα εκπαίδευσης, ώστε όταν και αν αλλάξουν γνώμη, αν θελήσουν να συνεχίσουν και να επεκτείνουν τις γνώσεις τους να μπορούν με ευχέρεια να επανενταχθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Τέλος, το νομοσχέδιο καθιερώνει το εθνικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, το οποίο περιλαμβάνει τα ΕΠΑΛ, ΕΣΚ, ΕΠΑΣ Μαθητείας ΟΑΕΔ, ΙΕΚ και το μεταλυκειακό έτος μαθητείας των ΕΠΑΛ. Ήδη αυτά είχαν καθιερωθεί με τον νόμο 3191 / 2003 και έχει το εθνικό σύστημα σύνδεσης της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης με την απασχόληση ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσαν και διασυνδέονταν επιμέρους συστήματα, μέσω των οποίων λειτουργούσαν και οι βασικές πρωτοβουλίες του εθνικού συστήματος. Έρχεται, λοιπόν, το εθνικό σύστημα και καταργείται με το νόμο 3879 / 2010 με τη δια βίου και αυτό που σήμερα καθιερώνει η κυβέρνηση, μέσα από το άρθρο 1 του νομοσχεδίου, δεν έχει αυτόν τον ευρύ ρόλο, αλλά έχει ένα συντονιστικό ρόλο μεταξύ δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης και αρχικής επαγγελματικής κατάρτισης.

Επίσης, σημαντικό, το Κεντρικό Συμβούλιο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Ένα όργανο από 13 μέλη με ίδιες αρμοδιότητες, περίπου, και ανάλογη σύνθεση με αυτό που είχε το Συμβούλιο Δια Βίου Μάθησης και Σύνδεσης με την Απασχόληση, που είχε φτιαχτεί με το νόμο 3879 / 2010. Αποτελεί ζητούμενο η ουσιαστική λειτουργία του, έχοντας όλη την αρνητική εμπειρία των προηγούμενων προσπαθειών.

Κυρία Υπουργέ, παλαιότερα με το νόμο 3879 / 2010, όπως τροποποιήθηκε με τον 4186 / 2013, προβλέφθηκε η συγκρότηση, με απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου, της Περιφερειακής Επιτροπής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι εργαζομένων, εργοδοτών, κοινωνικών φορέων, της περιφερειακής ένωσης δήμων, ο οικείος διευθυντής δευτεροβάθμιας και τα λοιπά. Οι επιτροπές αυτές και ο ρόλος τους παρέμειναν και στους νόμους που είχε φέρει η προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι Περιφερειακές, λοιπόν, Επιτροπές Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, στις περισσότερες περιφέρειες, συγκροτήθηκαν μεν, αλλά δεν υπήρξε ουσιαστικός ρόλος τους, αφού το Υπουργείο Παιδείας ποτέ δεν ζήτησε τη γνώμη τους, όπως προβλέπονταν στο θεσμικό πλαίσιο για τον καθορισμό τομέων και ειδικοτήτων που θα λειτουργήσουν στα κατά τόπους Επαγγελματικά Λύκεια και τα ΙΕΚ.

Άρα ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία ή η μετονομασία περιφερειακών οργάνων, αλλά η βούληση του ίδιου του Υπουργείου να τα ενεργοποιήσει ουσιαστικά. Εδώ υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Πώς εξασφαλίζεται αυτό, μέσα από το παρόν σχέδιο νόμου; Πώς με τις προβλέψεις, όλες αυτές, δημιουργίας διαφόρων οργάνων, υπηρεσιών, επιτροπών επιτυγχάνεται η εξοικονόμηση πόρων και η ορθή αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος; Ειδικά αν ρίξουμε μια ματιά σε αυτά τα οποία σχεδιάζεται και λάβουμε υπόψη μας και τις προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2020 – 2021, όπου έχουμε μειωμένα κονδύλια για την εκπαίδευση και εν προκειμένω για την επαγγελματική εκπαίδευση, τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται.

Κύριοι συνάδελφοι και κυρίες συνάδελφοι, είναι κοινή διαπίστωση ότι η επαγγελματική εκπαίδευση στη χώρα μας είναι μία, κατ’ ανάγκη, τελευταία επιλογή για τους μαθητές και τις οικογένειές τους και με το παρόν νομοσχέδιο, δυστυχώς, αυτό δεν αλλάζει.

Η επαγγελματική εκπαίδευση παραμένει για ακόμη μια φορά αποπαίδι της εκπαίδευσης.

Είναι, επίσης, κοινή διαπίστωση ότι η σύγχρονη αποτελεσματική και εξειδικευμένη επαγγελματική κατάρτιση είναι μοναδικό όχημα προόδου για την Ελλάδα. Αυτό, όμως, πρακτικά, τι σημαίνει; Αναβαθμισμένες σπουδές, σύγχρονα εργαστήρια, υποδομές και εξοπλισμός, εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, ώστε τα νέα παιδιά να θέλουν, να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και σε αυτήν την κατεύθυνση, σπουδάζοντας σε ειδικότητες που επιθυμούν και που έχουν ανταπόκριση στην αγορά, προσφέροντας επαγγελματική προοπτική στους νέους και, ταυτόχρονα, προοπτική προόδου και εκσυγχρονισμού για τη χώρα μας.

Αυτή η μεγάλη απόφαση που παίρνετε, που καλείτε ένα παιδί 15 ετών, να πάρει και δεν είναι άλλη από απόφαση ανάγκης – θα σας έλεγα – και όχι ελεύθερη επιλογή με συνείδηση της σοβαρότητας της, δηλαδή, να βγει στην κατάρτιση, να βγει στη μαθητεία, για να είναι συνειδητή επιλογή, προϋποθέτει ότι ο νέος έχει αποκτήσει την κριτική ικανότητα επιλογής για ένα καθοριστικό ζήτημα, που σε μεγάλο βαθμό θα προσδιορίσει το μέλλον του είτε είναι επαγγελματικό είτε κοινωνικό είτε οικονομικό. Από την άλλη, η κριτική ικανότητα επιλογής αποκτάται μόνο μέσα από τη γνώση και στην προκειμένη περίπτωση μέσα από το, ουσιαστικά, ανύπαρκτο σήμερα μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού, που θα πρέπει, να διδάσκεται με κέντρο βάρους στην ανίχνευση των ιδιαίτερων κλήσεων του κάθε μαθητή σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου. Κρίσιμο θέμα είναι, να διασφαλίζεται η διαπερατότητα οριζόντια και κάθετη μεταξύ όλων των επιπέδων εκπαίδευσης και κατάρτισης, ώστε να μην υπάρχουν αποκλεισμοί πρόσβασης και επαγγελματική παγίδευση ως αποτέλεσμα μιας στιγμιαία απόφασης.

Απέναντι, λοιπόν, σε αυτές τις ανάγκες η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς, λειτουργεί μονοσήμαντα. Προωθεί ένα νομοσχέδιο, που ανταποκρίνεται μόνο στα αιτήματα της αγοράς και υιοθετεί τις προτεραιότητες, που κατά καιρούς έχουν επισημανθεί από επαγγελματικούς φορείς, ενώ από την άλλη έρχεται και απαξιώνει το εκπαιδευτικό κομμάτι, ξεχνώντας τη βασική του αποστολή που είναι η παροχή μόρφωσης με σκοπό την ηθική, πνευματική και επαγγελματική αγωγή όλων. Η μονομερής αυτή αντιμετώπιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι συνταγή και μπούσουλα, για να βγάλουμε στην παραγωγή γρήγορα, αποτελεσματικά στρατιές εργατικού δυναμικού εξειδικευμένου, καταρτισμένου και χρήσιμου στις σημερινές ανάγκες της αγοράς εργατικού δυναμικού με σοβαρό, όμως, έλλειμμα εγκυκλίων γνώσεων και, δυστυχώς, αυτό θα εγκλωβίσει ανθρώπους στη μετριότητα και, δυστυχώς, θα είναι δια βίου. Επαγγελματική, πάντως, εκπαίδευση δε μπορεί, να είναι.
Επειδή πιέζει ο χρόνος και πρέπει, να κλείσω, θέλω, να σας πω ότι υπάρχει μια επιστολή από το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων, που απευθύνεται προς όλους μας, προς τον Πρωθυπουργό και το Υπουργείο. Θα σας παρακαλούσα, να τη διαβάσετε με προσοχή, γιατί εδώ βλέπω ένα καινούργιο ολίσθημα της Κυβέρνησης και θα κλείσω με μία κουβέντα για τη διά βίου εκπαίδευση.

Για να είμαστε πρακτικοί, έρχεστε και κλείνετε 4000 περίπου Κέντρα Δια Βίου Μάθησης, όπου απασχολούνται κάποιες χιλιάδες άνθρωποι. Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ένας μικρός φορέας που λειτουργεί σήμερα – θα το πω με παράδειγμα – κάνει κάποια μαθήματα μάνατζμεντ, έχει 2 αίθουσες, κάνει τα μαθήματα, έρχεται κάποια εταιρεία, πληρώνει, λέει «θέλω αυτό το συγκεκριμένο μάθημα», προχωράει. Με το νομοσχέδιο, λοιπόν, τι του λέτε; Του λέτε ότι «θα κλείσεις κι αν θέλεις, να δραστηριοποιηθείς θα επενδύσεις σε ένα σύστημα, που θα είναι μεγαλύτερο, για να μπορείς, να κάνεις τη δουλειά σου». Γιατί χρειάζεται, να παρέμβει το Υπουργείο με αυτόν τον τρόπο στην αγορά; Δε θα μπορούσε το Κράτος, να πει ότι «όταν θα βγάλω ένα πρόγραμμα, που εσύ θέλεις, να συμμετάσχεις και το χρηματοδοτώ, πρέπει, να κάνεις αίτηση στην πρόσκληση και να έχεις συγκεκριμένα κριτήρια». Εγώ, πιστεύω ότι αυτό θα γίνει, τελικά, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα έρθει και θα πει ότι «στην πράξη, με τον τρόπο που νομοθετεί η Κυβέρνηση, δημιουργεί πρόβλημα ανταγωνισμού στην ελεύθερη αγορά». Είναι άλλο, να βάλεις πλαίσιο ποιότητας, πέρα από αυτό που είχε ο προηγούμενος νόμος – αυτό είναι κατανοητό και θα συμφωνήσουμε – κι άλλο αυτό, που γίνεται σήμερα, όπου προσπαθείς, να κλείσεις επιβάλλοντας υποχρεωτικά 3 υπαλλήλους προσωπικό άδεια εκπαιδευτηρίου που κανένας δε μπορεί, να το καλύψει κι εδώ δημιουργούμε μεγαλύτερα προβλήματα, από ό,τι πάμε, να κλείσουμε.

Άρα, η πρότασή μας είναι να υπάρχει ένα διαβαθμισμένο πλαίσιο κριτηρίων αδειοδότησης, για να μπορούν να περιλαμβάνονται και οι μικροί και οι μικρομεσαίοι του χώρου και ας μπει ένα πλαίσιο συγκεκριμένο, ώστε αυτοί οι άνθρωποι όταν κατεβαίνουν σε ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από δημόσιους και ευρωπαϊκούς πόρους να έχουν ένα πλαίσιο.

Αυτά για την επί της αρχής. Θέλω να σας πω, κυρία Υπουργέ ότι βασανιστήκαμε πάρα πολύ με το τι θα ψηφίσουμε τελικά σε αυτό το νομοσχέδιο και παρ’ όλο που θεωρούμε θετικό το γεγονός ότι έρχεται και βάζει σε τάξη το ευρωπαϊκό πλαίσιο προσόντων, με την ελληνική εικόνα, που ήταν άναρχη, θα καταψηφίσουμε, διότι όλο το υπόλοιπο, έχετε και μία πολύ ωραία ιδέα, ο τρόπος με τον οποίον τη νομοθετεί, την αποδυναμώνει και την αποδομεί στο τέλος.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και για το χρόνο, κύριε Πρόεδρε.”

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: