Ερώτηση: Η φετινή σχολική χρονιά ολοκληρώθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε. Θα ήθελα να κάνετε τη δική σας αποτίμηση και παράλληλα να αξιολογήσετε την Κυβέρνηση στους χειρισμούς των θεμάτων που σχετίζονται με την εκπαιδευτική διαδικασία.
Χαρά Κεφαλίδου: Ήταν αναμφισβήτητα μια δύσκολη σχολική χρονιά λόγω πανδημίας. Μαθητές, εκπαιδευτικοί, η ελληνική κοινωνία βρέθηκαν μπροστά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις με τη χώρα σε lockdown. Στη δύσκολη αυτή στιγμή το Υπουργείο ήταν εντελώς απροετοίμαστο να τους παράσχει εγκαίρως τα απαραίτητα εργαλεία. Το σχολείο άντεξε βασιζόμενο κυρίως στην υπερπροσπάθεια των εκπαιδευτικών και της ελληνικής οικογένειας, με τα στοιχειώδη μέσα που ήδη υπήρχαν.
Στην πανδημία το «Ψηφιακό Σχολείο» του Νόμου Διαμαντοπούλου και οι δοκιμασμένες πολιτικές, που είχαμε εντάξει ήδη από το 2011, ήταν η βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκαν αποκλειστικά οι πρωτοβουλίες του Υπουργείου. Βασικοί παράμετροι: τα ψηφιακά προγράμματα, η επιμόρφωση των διδασκόντων (είχε σταματήσει επί ΣΥΡΙΖΑ), η ατομική και κοινωνική ευθύνη των εκπαιδευτικών.
Όσες συνεντεύξεις, όσες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να έγιναν από την Υπουργό Παιδείας, διαβεβαιώνοντας ότι όλα «βαίνουν καλώς», η ελληνική οικογένεια βίωσε σε καθημερινή βάση την έλλειψη σοβαρής προετοιμασίας, τις αδυναμίες και τις τεράστιες ελλείψεις του Υπουργείου. Η προχειρότητα και η έλλειψη σχεδίου είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων και τελικά κάποιοι δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν ποτέ τα μαθήματα. Εμείς πιστεύουμε στο σχολείο που κινητοποιεί τους πάντες και απευθύνεται σε όλους. Ένα σχολείο που η αριστεία και η ποιότητα διαχέεται σε όλα τα δημόσια σχολεία.
Ερώτηση: Το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας το καταψηφίσατε με σκληρούς χαρακτηρισμούς, κάνοντας μεταξύ άλλων λόγο για «νομοσχέδιο κενό περιεχομένου». Ποιες είναι οι δικές σας κόκκινες γραμμές που ξεπεράστηκαν και ποια ζητήματα αποτελούν αναγκαία προς επανασχεδιασμό;
Χαρά Κεφαλίδου: Ο τρόπος και ο χρόνος κατάθεσης του Νομοσχεδίου (πανδημία και αργία Πάσχα) από την Υπουργό αντικατοπτρίζει την αντίληψή της για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Θα μπορούσε να έχει έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Διατρέχει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και δεν ενσωματώνει όσα η πανδημία μας δίδαξε. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, η αλαζονεία της εξουσίας δεν επιτρέπουν στην Υπουργό να ακούσει. Παρακάμφθηκε κάθε ουσιαστικός διάλογος με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους εμπλεκόμενους φορείς και τα κόμματα και παρουσιάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες ένα ανεπεξέργαστο πλέγμα διατάξεων για ένα από τα σημαντικότερα εθνικά μας θέματα: την Εκπαίδευση. Τα 1.000 σχόλια της διαβούλευσης το πρώτο 24ωρο και τα 15.000 συνολικά δείχνουν την αγωνία της ελληνικής κοινωνίας για ένα καλύτερο σχολείο.
Ακόμη και ο τίτλος του Νομοσχεδίου είναι προσχηματικός «Αναβάθμιση Σχολείου». Πώς επιτυγχάνεται αυτή η αναβάθμιση; Με την επιστροφή στην αναχρονιστική διαγωγή, στην καθιέρωση του σχολείου-τιμωρού, στη διαιώνιση της στείρας απομνημόνευσης; Στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην Τεχνική – Επαγγελματική εκπαίδευση και την Ειδική Αγωγή; Χωρίς αξιολόγηση;
Νομοσχέδιο «κενό περιεχομένου». Δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: τί σχολείο θέλει να «χτίσει»; Ποιες σύγχρονες ανάγκες καλύπτει; Προετοιμάζει τους αυριανούς πολίτες; Ανοίγει τα εκπαιδευτικά θέματα στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η 4η Βιομηχανική Επανάσταση; Πώς συνδέει την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας με την εκπαίδευση; Δυστυχώς απουσιάζουν το όραμα, το σχέδιο, οι μέθοδοι υλοποίησης και η αξιολόγηση. Η χώρα όμως δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά αφήνοντας πίσω την Παιδεία.
Καταψηφίσαμε γιατί δεν γίνεται να «χτίσεις» κάτι νέο με μπαλώματα πάνω στο φτωχό σχολείο που απογύμνωσε και απαξίωσε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι λύσεις υπάρχουν αλλά έμειναν ξεχασμένες στα υπουργικά συρτάρια. Περιμέναμε από την κυρία Κεραμέως να πιάσει το νήμα από εκεί που το αφήσαμε το 2011. Η ηγεσία του Υπουργείου δεν βρήκε το θάρρος να τον επαναφέρει, να τον επικαιροποιήσει και επιτέλους να τον εφαρμόσει.
Οι δικές μας κόκκινες γραμμές είναι όλα όσα αφήνουν πίσω την Παιδεία και την κρατούν δεμένη σε αναχρονιστικές λογικές και μικροκομματικές τακτοποιήσεις. Η Παιδεία δεν είναι υπόθεση του εκάστοτε Υπουργού. Για εμάς στο Κίνημα Αλλαγής είναι εθνικό θέμα και για αυτό πρώτης προτεραιότητες. Οι όποιες εκπαιδευτικές προτάσεις και στρατηγικές πρέπει να είναι αποτέλεσμα ουσιαστικού διαλόγου και συγκλίσεων που δεσμεύουν όλους σε βάθος χρόνου: κόμματα, εκπαιδευτικούς, μαθητές, κοινωνία. Δεν γίνεται κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός να αλλάζει και η εκπαιδευτική στρατηγική της χώρας.
Για τον συνολικό επανασχεδιασμό της Παιδείας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επανασύσταση και λειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) ώστε να υπάρξει θεσμικός, τεκμηριωμένος και αποτελεσματικός διάλογος. Το ΕΣΥΠ που καταργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πολύτιμος σύμβουλος των προηγούμενων Υπουργών Παιδείας με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ερώτηση: Η έναρξη της σχολικής χρονιάς θα γίνει νωρίτερα και με όλα τα σενάρια ανοιχτά. Ποιες θα είναι οι δικές σας κινήσεις; Σας ανησυχεί η έκταση της εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης; Πιστεύετε ότι είναι ένα ζήτημα που ήρθε και πρέπει να μείνει;
Χαρά Κεφαλίδου: Τα σχολεία θα ανοίξουν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη με μεγάλη πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος πανδημίας. Σε οποιοδήποτε σενάριο το υπουργείο Παιδείας οφείλει να είναι έτοιμο. Απομένουν μόλις 70 ημέρες. Για αυτό και η δική μας ανησυχία, διαβάζοντας το Νομοσχέδιο αλλά και η αγωνία μας για την ερχόμενη σχολική χρονιά γιατί αυτά θα έπρεπε να συζητάμε: τις τελικές λεπτομέρειες ενός καλά προετοιμασμένου σχεδίου οργάνωσης του σχολείου ενόψει των νέων δεδομένων. Όλα όσα μάθαμε κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας θα έπρεπε να έχουν ήδη ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία και να έχουν καλυφθεί κενά και αδυναμίες. Θα έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει η πλήρης εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, η απαραίτητη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και τώρα να συζητάμε πώς το «Ψηφιακό Σχολείο» θα φτάσει σε κάθε μαθητή. Τίποτε όμως από αυτά δεν γίνεται.
Εδώ και δέκα χρόνια έχουμε σχεδιάσει, ψηφίσει και αγκαλιάσει το «Ψηφιακό Σχολείο». Δόθηκαν μάχες σε αντίξοες συνθήκες. Αφήσαμε αυτό το σπουδαίο εργαλείο προικοδότηση στο εκπαιδευτικό σύστημα, για να μπορέσει η πολιτεία να κάνει σήμερα το αυτονόητο: κανένα παιδί να μη μείνει χωρίς πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσω της εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Μια από τις πρώτες κινήσεις που θα έπρεπε να έχει ήδη κάνει η κυρία Κεραμέως ήταν να στήσει ξανά το σχολείο του 21ου αιώνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ το διέλυσε, σταματώντας χρηματοδοτήσεις, δράσεις και επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών. Περιμέναμε το Υπουργείο να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία, σε νέους τρόπους διδασκαλίας προσφέροντας λύσεις, όχι μόνο σε κρίσιμες περιστάσεις.
Τα εργαλεία υπάρχουν αλλά θέλουν υποδομές, τεχνική και παιδαγωγική υποστήριξη, κατάλληλο εξοπλισμό κυρίως όμως χρειάζονται μια ηγεσία με όραμα που θα τολμήσει. Οι μέχρι σήμερα προτεραιότητες του Υπουργείου δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας.
Μπορείτε να διαβάσετε την έντυπη έκδοση εδώ.
Μπορείτε να διαβάσετε την ηλεκτρονική έκδοση εδώ.