«Θα αρχίσω από μια γενική παρατήρηση. Το νομοσχέδιο έχει ως κέντρο βάρους την ΑΔΙΠ και τους ΕΛΚΕ. Κοιτάξτε, όμως, τι γίνεται τώρα, επειδή μιλάμε για την καλή νομοθέτηση.
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι Λοιπών Διατάξεων που είναι «ότι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος» στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι ένα πράγμα, το οποίο δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Και έτσι έχουμε περάσει όλη μας την ημέρα συζητώντας για αποσπασματικές ρυθμίσεις που έρχονται και επιβεβαιώνουν αυτό που σας λέμε από την πρώτη στιγμή, ότι δεν έχετε φέρει ένα σχέδιο για το πώς σκέπτεστε την εκπαίδευση και την παιδεία, στην καινούργια δική σας θητεία. Δεν υπάρχει βασικός κορμός. Υπάρχουν αποσπασματικές ρυθμίσεις. Και κυρίως, δεν υπάρχει διάλογος.
Τι μας είπαν εδώ οι εκπρόσωποι πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; Ότι στις 30 Αυγούστου έγινε μια συνάντηση. Εάν θεωρούμε ότι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες της Υπουργού με τους συνδικαλιστικούς φορείς είναι αυτές, οι οποίες θα υποκαταστήσουν το διάλογο από δω και ύστερα, να μας το πείτε να το ξέρουμε.
Και επαναφέρω τη θέση, την οποία θα τη λέω κάθε φορά μονότονα, ότι, επιτέλους, πρέπει να πάει να ανασυγκροτηθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, για να γίνεται θεσμοθετημένα ο διάλογος με τους φορείς και τα κόμματα, διότι δεν μπορεί μετά από έξι μήνες να μας επαναλαμβάνετε ότι εσείς έρχεστε και υλοποιείτε τις προγραμματικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Άλλο οι προγραμματικές θέσεις και άλλο η πολιτική, η οποία εφαρμόζεται. Τώρα είσαστε Κυβέρνηση. Τώρα παίρνετε αποφάσεις, τώρα προχωράτε σε νομοθετικές ρυθμίσεις που δεσμεύουν την παιδεία. Αυτό είναι το ένα.
Δεύτερον. Μονότονα θα επαναλαμβάνουμε ότι είναι τεράστιο λάθος, το ότι έφυγε το κομμάτι της έρευνας από το Υπουργείο Παιδείας. Ο ενιαίος χώρος παιδείας, έρευνας και καινοτομίας, είναι κάτι το οποίο πρέπει να ξαναδείτε. Και δυστυχώς, αυτό το έλλειμμα που υπάρχει σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίον η ΑΔΙΠ αντιμετωπίζει τους ερευνητές, χωρίς να υπάρχει εκπρόσωπός τους στην Επιτροπή της ΑΔΙΠ.
Ξεκινάω, λοιπόν, αφού κάνω αυτές τις δύο γενικές παρατηρήσεις, με την ίδια την ΑΔΙΠ. Έρχεστε και το ένα συμβούλιο το σπάτε σε δύο και ουσιαστικά, φαίνεται ότι αποκτά μεγάλες υπερεξουσίες ο Πρόεδρος. Θέλω να μου πείτε, εάν το αντιλαμβάνεστε έτσι. Θέλω, επίσης, να μου πείτε, εάν αυτό φέρνει περισσότερη γραφειοκρατία, αν διευκολύνει, αν ένα πιο ευέλικτο σχήμα θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα, μετά από τόση εμπειρία λειτουργίας και χρόνων ζωής της ΑΔΙΠ και τελικά, εάν πρέπει το βάρος να δίνεται στο επιστημονικό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο ή πρέπει τα θέματα ποιότητας και διοίκησης, να είναι αυτά που πρέπει να κυριαρχούν στο κομμάτι της θέσης ενός Προέδρου της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Πολύ μεγάλο θέμα με το άρθρο 16. Βλέπω προβληματισμό, βλέπω αγωνία από τη μεριά των πανεπιστημίων και όχι μόνο. Νομίζω ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να μας απαντήσει πλέον και το Υπουργείο, εάν το 20% είναι μπόνους ή το 20% είναι κομμάτι των ανελαστικών δαπανών που δεν καλύπτονται και πρέπει με κάποιον τρόπο οι στόχοι αυτοί να καλυφθούν, για να μπορέσει το όποιο πανεπιστήμιο να έχει το 100% της χρηματοδότησης του. Φοβόμαστε και εμείς ότι υπάρχει θέμα, με το αν θα μπορέσει να καλυφθεί η λειτουργία κάποιων πανεπιστημίων, που αυτή τη στιγμή είναι στο ξεκίνημά τους.
Συνεχίζω και πάλι με την ΑΔΙΠ, σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων που έχει. Θέλω να μου πείτε, εάν οι εργαζόμενοι που υπηρετούν σήμερα στην ΑΔΙΠ μπορούν να καλύψουν το αντικείμενο της. Μαθαίνω ότι είναι με αποσπάσεις και με μετατάξεις οι περισσότεροι και θέλω να μου πείτε, εάν αυτό το μοντέλο αποσπασμένων υπαλλήλων, μπορεί να δώσει την ποιότητα, την οποία αναζητούμε όλοι. Διότι τώρα, ο ρόλος της ΑΔΙΠ αυξάνεται. Θέλουμε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, θέλουμε να έχουμε ταχύτητα και θέλω να μου πείτε, εάν με αποσπασμένους υπαλλήλους, μπορεί να υπάρξει στο φορέα η δυνατότητα να κάνει αυτό το άλμα που ζητάμε. Και φυσικά, επειδή όλοι μας έχουμε μια εμπειρία, καταλαβαίνουμε ότι εάν δεν υπάρχει θεσμική μνήμη σε έναν φορέα, όλη αυτή η υποδομή είναι κάτι που διακυβεύεται ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Και προχωράω. ΕΛΚΕ. Θέλω πραγματικά να μου πείτε, εάν πιστεύετε ότι η προσπάθεια που γίνεται από τη μεριά της Κυβέρνησης- γιατί όντως γίνεται μια προσπάθεια- μπορεί να ξεπεράσει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που υπάρχουν. Εγώ, επαναλαμβάνω, ότι η δική μας άποψη είναι, ότι οι ΕΛΚΕ πρέπει να φύγουν από το δημόσιο λογιστικό και πρέπει να δούμε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου που θα αναλάβουν άλλες πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση της περιουσίας των πανεπιστημίων, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλο αυτό το πλέγμα, το βαρύ γραφειοκρατικό, που δημιουργεί μεγάλα προβλήματα πια στα πανεπιστήμια. Δεν λέω ότι είναι εύκολη υπόθεση κύριε Υπουργέ, γιατί την απάντησή σας τη χτεσινή την θυμάμαι με πολύ ενδιαφέρον και την έχω καταγράψει. Όμως, πρέπει να σκεφτούμε και λίγο έξω από αυτά που μέχρι σήμερα έχουμε συνηθίσει να λέμε.
Θέλω να κλείσω με το πιστοποιητικό πληροφορικής. Το πιστοποιητικό πληροφορικής ήταν ενταγμένο σε μια λογική, θέλω να σας πω. Η λογική λοιπόν ήταν, ότι φτιάχνεις μια υποδομή, από την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια και τέλος, σε κάποια φάση, στην Γ’ Γυμνασίου, που ολοκληρώνεται ο βασικός κύκλος σπουδών των παιδιών, τους δίνεις, τους παρέχεις και τη δυνατότητα να έχουν πιστοποίηση σε δεξιότητες, γλωσσομάθεια και πληροφορική.
Αυτό, αυτή τη στιγμή, είναι λίγο ασαφές πώς θα γίνει, σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και μαθητές. Δείχνει να είναι λίγο ευρύτερο, δείχνει να μην αφορά μόνο τους μαθητές. Θέλω να μου πείτε τη λογική, με την οποία είχε σχεδιαστεί αυτή η παροχή αυτού του προσόντος, του πιστοποιητικού πληροφορικής. Το βλέπετε να μπορεί να ξαναμπεί την παλιά λογική και να δώσει τη δυνατότητα μέσα από αυξημένες ώρες, προφανώς, με μία ώρα πληροφορικής στα σχολεία τα παιδιά τι θα μάθουν, να ανοίγουν και να κλείνουν τον υπολογιστή τους, άντε και twitterή facebook που είναι της μόδας.
Ευχαριστώ και θα επανέλθω αν χρειαστεί κύριε Πρόεδρε.»
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ: