Θεατρικό Μουσείο: αργοσβήνει η ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Ακούει κανείς;
Ερώτηση προς την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού

Ερώτηση προς την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κα Κονιόρδου κατέθεσε σήμερα Τρίτη 4 Ιουλίου η Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτής Δράμας και υπεύθυνη του Τομέα Πολιτισμού και Αθλητισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αναφορικά με την πλήρη απαξίωση και καταστροφική εγκατάλειψη του Θεατρικού Μουσείου.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα ο σημαντικός αυτός φορέας πολιτισμού, παρά τα 79 χρόνια σημαντικής ιστορίας και ανεκτίμητης συμβολής τους στον πολιτισμό της χώρας μας, παραμένει κλειστός και αφημένος σε βανδαλισμούς και καταστροφές.

Στην ίδια τραγική κατάσταση βρίσκεται και η Βιβλιοθήκη του, οι πολύτιμοι θησαυροί της οποίας αποτελούν για τους θεατρολόγους και τους καλλιτέχνες του θεάτρου ένα σημαντικό πεδίο έρευνας. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στα χρέη του Μουσείου που αυτή τη στιγμή φτάνουν στα 1,2 εκατ. Ευρώ με το αρμόδιο Υπουργείο να παραμένει απλός θεατής ενός πραγματικού ελληνικού δράματος.

Η βουλευτής ζητά να ενημερωθεί για το χρονοδιάγραμμα και τις ενέργειες στις οποίες θα προβεί το αρμόδιο Υπουργείο προκειμένου να προστατευθεί το πολύτιμο αρχείο και οι σπάνιες συλλογές του Θεατρικού Μουσείου.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κα Λυδία Κονιόρδου

Θέμα: «Θεατρικό Μουσείο: αργοσβήνει η ιστορία του ελληνικού θεάτρου».

Κλειστό παραμένει το Θεατρικό Μουσείο ενώ η καταστροφική του απαξίωση δεν μοιάζει να συγκινεί κανέναν από το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, παρά τα 79 χρόνια σημαντικής ιστορίας και ανεκτίμητης συμβολής του στον πολιτισμό της χώρας μας. Στην ίδια τραγική μοίρα είναι αφημένη και η ιστορική Βιβλιοθήκη του, οι πολύτιμοι θησαυροί της οποίας αποτελούν για τους θεατρολόγους και καλλιτέχνες του θεάτρου ένα σημαντικό πεδίο έρευνας, χωρίς όμως να έχουν σήμερα καμία πρόσβαση σε αυτούς. Η συλλογή του Μουσείου περιλαμβάνει πάνω από 150.000 φωτογραφίες, ισάριθμες αφίσες, 200.000 προγράμματα, 50.000 τόμους και αποτελεί το πιο σημαντικό εθνικό μουσείο θεάτρου της Ευρώπης, ενώ η χρονική περίοδος που καλύπτει είναι από τα προ-επαναστατικά χρόνια (18ος αιώνας) έως το 2011.

Πρόσφατα δημοσιεύματα ανέδειξαν το θέμα σημειώνοντας ότι οι σπάνιες συλλογές και τα αρχεία του ελληνικού θεάτρου σαπίζουν μέσα στην υγρασία και τα τρωκτικά, ενώ το Μουσείο έχει υποστεί σοβαρές φθορές και διαρρήξεις με ολέθρια αποτελέσματα. Ο πλούτος του είναι κλειδαμπαρωμένος και αφημένος στο έλεος κάθε τοξικομανή που ψάχνει ένα ήρεμο μέρος για να κάνει τη δόση του. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στα χρέη του Μουσείου που αυτή τη στιγμή φτάνουν στα 1,2 εκατ. Ευρώ με το αρμόδιο Υπουργείο να παραμένει απλός θεατής ενός πραγματικού ελληνικού δράματος.

Με την απόγνωση να αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο Πρόεδρος του Μουσείου Κ. Γεωργουσόπουλου τόνισε ότι τόσο εκείνος όσο και ο Αντιπρόεδρος κ. Γ. Μιχαλακόπουλος καταδικάστηκαν σε 20 μήνες φυλάκιση με τρία χρόνια αναστολή λόγω των χρεών του Μουσείου, ενώ ο ίδιος είναι αποφασισμένος ακόμη και φυλακή να πάει, αφού πλέον δεν διαθέτει άλλους προσωπικούς πόρους για την αμοιβή των δικηγόρων. Να σημειωθεί ότι και οι δυο προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά, ενώ το Υπουργείο χρωστά στο Μουσείο τις επίσημες και νόμιμες επιχορηγήσεις, καθώς είναι αποκλειστικά επιχορηγούμενο από αυτό για 40 χρόνια.

Είναι ντροπή ο Διευθυντής του Γραφείου της αρμόδιας Υπουργού να περιορίζεται σε ευχολόγια και να δηλώνει ότι «Η λύση πρέπει να είναι συνολική. Υπάρχει γενικότερο πρόβλημα με τους φορείς που έχουν χρέη και έρχονται σε δύσκολη θέση οι πρόεδροί τους. Πρέπει να βρεθεί λύση, μια ρύθμιση ώστε να μην δεσμεύονται οι περιουσίες τους». Φυσικά πρόταση για ουσιαστική εξεύρεση λύσης για το μεγάλο θέμα της επιβίωσης του Μουσείου αλλά και για τη συντήρηση και ασφάλεια των σπάνιων συλλογών του, ούτε λόγος!

Είναι ντροπή αντικείμενα των Κ. Κουν, Γ. Τσαρούχη, Δ. Χορν, Μ. Κάλλας, Ε. Λαμπέτη και Μ. Κοτοπούλη να είναι αφημένα στην τύχη τους χωρίς καμία πρόνοια.

Είναι ντροπή η εγκατάλειψη του σπουδαίου αυτού φορέα πολιτισμού να είναι τέτοια που οδήγησε τον Πρόεδρό του να δηλώσει απαυδισμένος ότι η μόνη λύση για να σωθεί το Μουσείο είναι «να βγει σε διεθνή δημοπρασία το κοστούμι της Μαρίας Κάλλας που σχεδίασε ο Γιάννης Τσαρούχης για την παράσταση ‘Μήδεια’ την οποία σκηνοθέτησε ο Λουίτζι Κερουμπίνι το 1961 στην Επίδαυρο».

Είναι ντροπή να έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από τότε (Μάιος 2016) που η συλλογή του Μουσείου κηρύχθηκε ομόφωνα ως μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεώτερων Μνημείων και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου δήλωνε ότι «Προσπαθούμε να κάνουμε το πρώτο βήμα για να τους δώσουμε τα εφόδια, ώστε να αναζητήσουν χρηματοδότες για την καταγραφή και τη συντήρηση των αντικειμένων. Το πώς θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε με το θέμα της στέγασης και λειτουργίας, είναι κάτι που θα ακολουθήσει» και φυσικά να μην έχει γίνει τίποτα!

Είναι ντροπή η αρμόδια Υπουργός που είναι και η ίδια μέλος του Θεατρικού Μουσείο να δηλώνει προς τον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του Μουσείου «Δεν έχω ευχέρεια» σχετικά με τα χρέη του φορέα και ουσιαστικά να νίπτει τας χείρας της.

Αιδώς Αργείοι!

Eρωτάται η κ. Υπουργός:

Ποιες είναι οι ενέργειες στις οποίες θα προβείτε και με ποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τη διάσωση του Θεατρικού Μουσείου – Κέντρου Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου;

Η ερωτώσα Βουλευτής
Xαρά Κεφαλίδου